Je staat toch vreemd te kijken als je dagelijks langs een terras loopt waarvan de tafels en stoelen maar niet op hun pootjes terecht willen komen maar eigenwijs op hun kop blijven staan terwijl de zon zich toch echt uit de naad werkt. Dan sla je één dag over en als een pop-up card klapt er een overvol terras open inclusief een buitenbar en een kleine honderd man enthousiast twetterend publiek.

En dan heb ik het over het zonneterras van het Cornerhouse. Een roemrucht gebouw met fraaie architectonische trekjes (niet tegen Baldi vertellen!). Ik loop daar altijd wat dromerig met mijn boodschappentasje langs (denkt men) maar spied door mijn Maui Jim sunglasses naar onopvallende veranderingen.

Stilte dus tot afgelopen zaterdagavond na terugkomst van een nog net binnen Nederland liggende nederzetting Randwijk (Overbetuwe) waar wij onze vrijwel geëmigreerde zwager Jan in het pensioenzonnetje hebben gezet. Dan heb je het wel gehad zul je denken. Zeker na zowel heen en terug de adviezen van TomTom (ik waarschuw nog één keer, ga via UTRECHT!) ons toch door de Beneluxtunnel (!) hebben weten te manoeuvreren.

Dat zeg ik, dan heb je het wel gehad? Zo niet mijn 24/7 waakzame Interniek app die toch echt rond middernacht moet kijken WTF daar aan de hand is? En als er iets opent waar ook maar een kruimeltje nachtelijk Duh Haag aan te pas komt zit daar – jawel – onze Nachburgemeester René Bom, ook wel de Haagse Bom genoemd in gezelschap van vrouwelijk schoon. ‘Oh, dat ken Nick wel effe doen’, is zijn begroeting waarbij ik een iPhone4 achtig schermpje in mijn handen gefrutseld krijg dat spontaan begint te flitsen. En ik moest mijn ‘Drie, twee, een …’ nog starten …Smile

Gefeliciteerd Den Haag met hopelijk jarenlang weer een stukje Nieuwe Haagse School Architectuur op deze fraaie plek in de zonnige picture …