Met stichting Waardevol Erfgoed eigenaar Simon Kamper lopen wij door de verlaten ruimtes van Stuut en Bruin … om te kijken welke creatieve oplossingen voor dit oude bedrijfspand te bedenken zijn voordat projectontwikkelaars ermee aan de haal gaan. Ondertussen komt er af en toe een klant binnen die niet weet dat de zaak gesloten is. Alles staat ook nog gewoon in de etalages en de winkeldeur is voor ons bezoek open. Het gaat om een soort headset met een microfoontje op de pols (!?).

‘Weet je waar het ligt?’, vraagt de nieuwbakken eigenaar aan de niets vermoedende klant. ‘Nou ik ook niet. Zoek maar en als je het vindt hoor ik het wel.’ Vertrouwen hebben komt hier weer naar voren, dat er niet gestolen wordt. Eigenlijk maar goed ook dat Simon Kamper van de stichting waardevol Erfgoed ons uitnodigt voor een wandeling door het zojuist door de stichting verworven rijks- en deels Gemeentemonument; je moet er toch niet aan denken dat de een of andere projectontwikkelaar het historische verleden negeert en er plompverloren nieuwbouw achter plaatst? Die scenario’s zijn al gepasseerd en Simon laat de bezoekers dit keer van de Vrienden van Den Haag maar wat graag aan het woord. Immers zijn doel is het beste uit de situatie naar voren te laten komen. En terwijl hij enkele opties noemt, dwalen mijn blikken naar de honderden laatjes met getallen erop die duiden dat er nog weerstanden, condensatoren of transistoren in zitten. Kortom mijn verleden uit de tijd van de Philips Pionier een, twee en drie (radio en zelfbouworgel) passeert angstwekkend helder. En als ons laatste expeditielid zich beneden aanmeldt is onze zoektocht door het verleden al voor eenderde voorbij. Bilderdijk is meer het sleutelwoord van de voorzitter van de Vrienden van Den Haag. Gestoken in keurige combinatie van een desertkleur broek en blauwe blazer vertelt hij over zijn kennis van Bilderdijk en dat deze Haagse schrijver in dit pand heeft gewoond. Dat is vast ook de reden geweest om in deze wirwar van kamertjes, gangen, trappen en opslagruimtes het locatietoneelstuk ‘De laatste dag’ in Stuut en Bruin te houden. De overblijfselen van deze geslaagde voorstellingen zijn in de Bilderdijkkamer, waar we net zijn beland, nog te zien. Zwarte en witte klapstoeltjes staan nog langs de muren opgesteld met een antieke deur als tafel over twee enorme luidsprekertkasten gelegd als centrale midden.
Maar Simon Kamper weet van geen ophouden. En weer volgt een anekdote waarin het gebouw en de bewoners een rol speelden. Het is toch van de gekke dat een begrip als Stuut en Bruin plotseling zou moeten wijken voor de commercie die wel geld ziet in deze locatie, hartje centrum Den Haag aan de drukke Prinsegracht waar RandstadRail ervoor kiest ondergronds te gaan en wij overigens in het geheel niets van enig verkeer horen. Wat zou het niet geweldig zijn als, voordat er ook maar een plan ter tafel komt, dit een bijmuseum van het Haags Historisch is waarin bezoekers wordt bijgebracht welke rol Stuut en Bruin voor de Hagenaars heeft gehad in de overgang van het industriële tijdperk naar de elektronische en later digitale Haagse samenleving? Die rondleidingen wil Kamper best zelf wel drie keer per dag enkele dagen in de week voor zijn rekening nemen. Dat het Haags Historisch al interesse heeft getoond, blijkt uit een vluchtige inventarisering van historisch elektronisch materiaal. Wat ik eruit begrijp is dat de eerste Haagse televisieuitzending in dit pand heeft plaatsgehad en dat de betreffende tv met ronde beeldbuis hier klaar staat voor een prétentoonstelling in het Historisch. Wie het weet mag het zeggen.

Als het aan de voorbijganger ligt, draaien ‘wij’ gewoon door. Want waar vind je nu nog een transistor die gesoldeerd moet worden in een elektronisch circuit? Of wie zoekt er nu een banaanstekker een mannetje dan wel vrouwtje voor wat voor systeem dan ook? Het zal echt van het inzicht van het gemeentebeleid (..) moeten komen, willen wij Stuut en Bruin een onderdeel van ons verleden laten blijven. De ruimtes die nu vrijkomen zijn werkelijk uniek voor deze locatie en als wij door de originele raampartijen naar buiten kijken over de Prinsegracht zien wij het Koorenhuis als onze overburen en kijken de zijstraat van het Westeinde helemaal uit met de Haagse Toren als referentiepunt. Een afspraak is zo gemaakt met de Stichting Waardevol Erfgoed.