Het is altijd een klein avontuur wat je in Zeebelt beleeft. Helemaal wanneer je uitgenodigd wordt voor een try-out met de titel Tonight, Lights out! Het gegeven is dat iedere bezoeker een knop ter beschikking heeft waarmee je een gloeilamp – jouw lamp – aan en uit kan laten gaan. Maar wat deze lichtproductie moet gaan worden daar heeft iedereen zo zijn idee over. Zelf denk ik dat het een soort test moet worden waarin het publiek door de acteur(s) aangemoedigd hun licht al dan niet te ontsteken als de tekst daar aanleiding toe geeft.
Het wordt minder prozaïsch maar niet minder avontuurlijk, tijdens de eerste proefvoorstelling.
Wat zijn jouw herinneringen aan duisternis toen je nog thuis woonde? Enge dieren in de slaapkamer? Iemand onder je bed? Zelf voelde ik ooit de poten van een dier over mijn dekens lopen terwijl wij geen huisdier hadden toen …
De verteller Maarten Westra Hoekzema gaat er volledig in op en weet het publiek ook helemaal mee te krijgen. Met als hoogtepunt dat hij op dat moment meer als dirigent met vingerwijzingen en het klakken van zijn tong de lampen aan en uit laat gaan. Totdat het volledige duister invalt. Nou ja volledig … De ritssluitingen van mijn jack blijken fluorescerend te zijn. Maar de doodse stilte die tijdens dit hoogtepunt van de voorstelling te ‘horen’ is, is werkelijk ongehoord. Dan gebeurt er ook echt iets met jezelf. Al je zintuigen staan op non-actief en je gedachten gaan alle kanten op … en het einde van de voorstelling is een feit.