Hoe denken onze bestuurders dat verkiezingsborden worden bekeken? Dat men onderweg stopt en men stuk voor stuk alle twintig poster(tje)s zal gaan lezen? Het enige spannende aan verkiezingen voor zover er nog
spanning bestaat, is de strijd tussen de partijen waarmee al meteen duidelijk wordt hoe het karakter van de partij is. En dat begint al bij het plakken van de verkiezingsposters. Wie plakt het eerste op demaagdelijk witte borden? Hoe is de uiting naar de kiezer? Is de aanp(l)ak origineel? Hoe verhouden de afmetingen zich ten opzichte van de andere posters? Op al deze vragen komt geen antwoord meer nu de gemeente ervoor gekozen heeft voor de twintig partijen één grote poster te maken die dus alle twintig partijen tegelijk toont. Hoe kom je op het idee? Dan oogt het wat netter, is de verklaring. Maar zijn juist de verkiezingsaanplakborden niet bedacht voor het creatief (blijkbaar rommelig?) aanplakken van de partijposters? En te voorkomen dat elders op ongewenste locaties posters worden geplakt?
Meer informatie
s t a d s f l i t s e n - digitaal geweten van een stad 
Het overplakken, en vooral als de plakkers daarbij hun fantasie gebruikten, was het leukste van de verkiezingen. Nu is er helemaal niets meer aan….Zou de gemeente denken dat politiek door de nieuwe borden serieus wordt genomen?
LikeLike
Wij wisten al dat ze niet luisteren naar de kiezer maar dat ze ook al niet willen dat ze meeplakken en daarmee hun partij ondersteunen, is nieuw voor mij.
LikeLike