Pas las ik dat de halsbandparkiet in het Haagse klimaat zo goed gedijt. Dat wil deze exoot bij ons in de buurt graag laten weten ook. Één enkel exemplaar is geregeld in de buurt. Zijn ongecontroleerde gekwetter – want van fluiten kun je niet spreken – overstemt alles en iedereen in de doorgaans zo stille omgeving achter de huizen. Maar ja het is een vogel en voor vogels in het algemeen, heb ik nu eenmaal een zwak. Toch begin ik mij nu zorgen te maken nu onze kwetteraar het jonge groen van de Taxus opeet. Het blijkt dat deze vogel de jonge uitlopers waar de bessen zich aan het ontwikkelen zijn afknabbelt, puur om zijn snavel scherp te houden. Gevolg: opvallend weinig rode bessen zijn er nog maar te zien. Nog vóór deze zijn volgroeid vallen ze op de grond.

Hier zullen de spreeuwen blij mee zijn als zij – tijdens hun trek naar het zuiden – hun voedselvoorraad willen aanvullen. Kan meneer de uil hier geen stokje voor steken?