De tentoonstelling Total Curating is alleen te bezoeken op donderdagavond 12 november, 20 uur. Dit soort uitnodigingen zijn aan mij wel besteed. Maar dan moet ik ook wel naar binnen kunnen. De helverlichte Nestruimte aan de DCR toont van buiten naar binnen kijkend een enkele persoon op een trapleer die boven een enorme partij dozen uit steekt en die in gesprek lijkt met verder niet zichtbare personen.

de ingang van Nest: ik zie er geen gat in

Kunst is nieuw en anders dus het is waarschijnlijk opzet die barricade van zo te zien ongebruikte kartonnen dozen pal voor de ingang van Nest. Moet ik een aanloop nemen en de hele partij dozen omver trachten te lopen? Er staat geen toegangscode bij en de tijd, acht uur ’s avonds klopt.
Even vragen aan twee fietsers die aan komen rijden: “Weten jullie hoe ik hier binnen kan komen?” “Hoezo?”, is het vriendelijke antwoord van de vrouwelijke helft van de twee. “Heeft u een afspraak?”.
“Nee, Nest heeft een tentoonstelling die nu open zou zijn, maar ik kom er niet binnen. Er staan allemaal dozen voor de deuropening.”
Het moet ook wel gek klinken als je het zo hoort. Dan denk je al snel wat doet die man vreemd. Dan zet je die dozen toch even opzij? Dus zij kijkt mij wat argwanend aan en gaat bij studio Loos naar binnen de ingang vóór Nestruimte bij de Energiecentrale. Ook de mannelijke helft neemt niet de moeite even te komen kijken naar die barrage van dozen. En ik ben weer op mijzelf aangewezen.

Ik zie wel een opening ter breedte van één doos maar dan moet ik op een andere doos gaan staan. En houdt die mij wel? Dat is snel uitgeprobeerd. Maar dan … De volgende stap is weer een doos, een niveau hoger, maar dan moet ik wel op mijn knieën mijn hoofd in de volgende opening steken. (Zeker een Japanner die dit bedacht heeft) En dan zo door? Totdat je aan het einde van de stapel dozen zeker de tentoonstellingsruimte binnen rolt? Ja, dáaag! Ik ben gekke Henkie niet.

Wat hier de lol van moet zijn of de kunst, van mijn part, is mij absoluut niet duidelijk geworden. Maar alle kunstenaars die vermeld staan op de uitnodigende affiche naast de ingang heb ik niet gezien. Ik loop er nog één keer naartoe en probeer er nog wat aan te duwen en verlaat dan teleurgesteld het ‘festivalterrein‘.