Echt nieuwsgierig ben ik naar het werk van Wouter Stips als ik afgelopen zondag vlak voor sluitingstijd (..) nog even bij DeGalerieDenHaag binnenwip. Bij de laatste ontmoeting op de verjaardag van mijn zus Hennie was hij er ook. Niet zo’n flapuit als ik, maar altijd wat stilletjes en meestal in gedachten. Hij doet wat met kunst was mij weleens verteld. En nu ik hem hoor zeggen dat hij een expositie heeft in Den Haag dan kan ik niet laten te vragen waar dan wel? Noordeinde? Dan zit hij wel in het hartje centrum van Den Haag waar openingen van exposities elkaar regelmatig proberen te overtreffen. Ik kan wel een uitnodiging krijgen, biedt hij aan en zo komt het dat ik op dit late tijdstip van deze zondagmiddag DeGalerieDenHaag binnenloop.

Broer Paul zou er ook nog langs komen maar die kon ik niet meer bereiken en misschien was hij al geweest of gaat hij later (tot 23 december 2012).

De volledige expositieruimte is door werken van Wouter Stips ingenomen. Kleurrijke doeken van middelgroot tot zeer groot en altijd met een diepere achtergrond zo vertelt de kunstenaar. Want bij elk groter werk hangt wel een intrigerende tekst al dan niet losjes op de wand vermeld. Ook bij de glassculpturen van zijn hand zijn soms grappige teksten geplaatst. Kunstpoëzieboeken al dan niet met cd/dvd ondersteund en vooral de dichterlijke vrijheid daarin laten een voor mij totaal nieuwe Stips zien. Inderdaad voor mij. Want de titel van de expositie ‘Een tien voor Wouter Stips’ is te herleiden tot het feit dat het voor de tiende keer is dat Stips hier op het Noordeinde 69 om het jaar exposeert. Galeriehouder Coen van den Oever heeft dat twintig jaar geleden (..) al goed gezien.