In de vroege ochtend van vrijdag1 februari 2013 rijden Lida en ik met onze dochter Mariëtte voor een total bodyscan naar Stadtlohn in Duitsland. Reden is dat Nederlandse specialisten niets kunnen vinden wat de zeurende pijnen bij onze dochter kan verklaren. Elke bezochte specialist verklaart haar na onderzoek volkomen gezond. Dat doet vreemd aan als de pijnen aanhouden. Voor de zekerheid kiest zij daarom, net als Robin enkele jaren geleden, voor een preventieve totale lichaamsscan met aanvullende detailonderzoeken van longen, darmen, hart en hoofd. Na een nachtelijke tocht waarvan een kwart over Duitse tweebaans wegen komen wij een uur te vroeg in Krankenhaus Maria-Hilf Stadtlohn aan.
In de wachtkamer van Private Scan spreek ik lotgenoten over deze toch wel merkwaardige gang van zaken. Dat je helemaal vanuit Den Haag in Duitsland je toevlucht moet zoeken voor een preventieve lichaamsscan omdat dit in Nederland niet wordt toegestaan!?! Ons land loopt hiermee in de medische sector kostbare omzet mis. Wij zijn uiterst tevreden over deze dienstverlening in het buitenland.
Het is niet verwonderlijk dat Duitsland het economisch zo goed doet ten opzichte van haar omringende landen. PrivateScan heeft inmiddels haar vijfde vestiging in het grensgebied geopend en doet door de medische regelgeving in Nederland goede zaken. Na elk uitgebreid onderzoek volgt een mondelinge rapportage waarbij wij als begeleiders aanwezig mogen zijn. Aan de hand van de monitorbeelden legt de medisch specialist uit wat wij zien, toegelicht door de Nederlands sprekende gastvrouw die Mariëtte voor deze dag krijgt toegewezen.

Uit de whatsapp van Mariëtte: Lieve allemaal, het was een hele spannende dag! Eerst bloed prikken en plassen. De MRI scan vond ik erg eng. Doppen in m’n oren tegen de herrie, een kap over m’n hoofd en toen de smalle buis ingeschoven worden. En 3 kwartier stil blijven liggen. Bah! Bijna direct door naar de cardioloog. Eerst een longfunctie gehad (werd het in en uit ademen gecontroleerd), toen een hartecho en toen dopjes op me geplakt om m’n hart te meten in rust en daarna na actie. Ik KON niet meer met fietsen en m’n hart sloeg constant over. Daarna direct door naar de colonoscopie en gastroscopie. Ik had echt zo’n aardige dokter. Hij stelde me volledig op m’n gemak. De roes moest ik uitslapen op een kamer met allemaal anderen. Daarna terug naar de wachtkamer. Het belangrijkste van alles: alles is goed!! Wel een kleine slijmvliesontsteking in m’n maag, maar niks wat maagzuurremmers niet op kunnen lossen. Pffff ik ben compleet gaar! Pappa en mamma ook. We gaan zo nog even ergens wat eten en dan naar huis!!!

Een dvd met daarop alle onderzochte scangebieden en een gedetailleerde diagnose op papier, zijn de tastbare bewijzen. Ook ontvangen wij een uitrijkaart voor de parkeergarage. Daar moet je hier in Den Haag eens mee komen.

Naschrift Mariëtte:Het is toch ook te gek voor woorden? In Nederland ben je maanden, zo niet jaren verder voordat je de onderzoeken hebt gehad die je wilde. In Duitsland ben je hooguit zes uur bezig en dan ben je totaal doorgelicht en weet je waar je aan toe bent!!
Nou ja, in mijn geval weten we dat het niks ernstigs is. Haha!

En zo is het maar net, Mariëtte!