Vijf motoragenten met zwaailichten zoeven op regelmatige afstanden langs en dan weet je dat er iets voornaams tussen hen in op de weg te begeleiden valt. Geen verkeerslicht of ander oponthoud blijkt de belangrijke persoon te mogen weerhouden. Waarschijnlijk weet de bestuurder van de bronskleurige Mercedes type 300 S … niet eens wat een verkeerslicht is.
De voorop rijdende agent is van het doortastende type, duldt geen tegenspraak en weet van aanpakken. Zijn schril gefluit doet zo agressief aan dat je je wel bedenkt, te vragen waarom hij zich zo opwindt. In zijn eentje weet hij de aandacht te trekken van het doorgaans traag verlopende kruispuntverkeer. De sportwagen Mercedes (ooit de ultieme wens van mijn ouders) komt op deze wijze sneller door het verkeer dan de fiets.

Zonder deze ‘gele rijders’ is de fiets echt het snelste vervoermiddel in het Den Haag van vandaag. Want zelfs wegen die toch redelijk kort geleden open lagen en waarvan je verwachten mag voorlopig als goed berijdbaar in je denkbeeldige routeplan hebt opgeslagen liggen sinds kort gewoon weer open. Daar kan geen TomTom, Google Streetview of Omroepwest Verkeersjournaal (..) tegenop. Sterker nog, ik denk dat ik in mijn hoofd dringend geheugenuitbreiding nodig heb om de waanzinnige aanslag op het Haagse wegennet met de fiets aan te kunnen.

Maar wie oh wie zat er nu in de bronskleurige sportwagen Mercedes begeleid door de Gele Rijders?