er lijkt een nieuwe religie te ontstaan rond het Strandbeest …

Het lijkt een beetje een flashmob als ik met mijn atb langs de vloedlijn strandpaviljoen de Fuut nader. Ja, wij hebben onszelf via Haagspraak en Hagaz!ne uitgenodigd deze zaterdag (20.7.2013) toch wel om vijf uur aanwezig te zijn als gelovige in de kerk van Strandbeesten van Theo Janssen.

mobieltjes knippen, kinderen schreeuwen en de omstanders juichen als het beest beweegt …

Als een van de beesten, Animaris Protinus, in beweging komt, schreeuwen de kinderen, blaffen de honden, juicht de menigte en glimlacht zijn schepper … Theo Janssen. Zoals het samendrommende publiek zich rond de unieke schepsels van de innovator beweegt, nijgt naar aanbidding van het onbekende. Zien is geloven!

Strandbeesten bewegen meer dan je denkt …

En wij kúnnen geloven, want Animaris Protinus wíl wel richting Kijkduin over het harde zand langs de vloedlijn. Maar dan moeten eerst zes sterke mannen zich aanbieden het beest van het rulle zand naast De Fuut naar het harde zand van de vloedlijn te tillen. Dan zijn al vele tags losgemaakt of juist weer vast; hebben de plastic flessen hun watersmering via toevoerslangetjes met gesis naar de scharnierpunten hun heilzame werking tegen het schurende zand verricht en zijn de zeilen en windvanen inmiddels aan hun functie herinnerd die zij straks moeten vervullen.

Maar de wind komt teveel vanuit zee. Dan moeten gewichtverdeling en windvanen worden bijgesteld. Zelfs de gereedschapskist doet in de gewichtverdeling mee om de voeten van Protinus niet te diep in het zand te doen verdwijnen.
Het publiek beweegt één op één mee; dan weer naar achteren, dan weer naar voren dan weer er helemaal omheen … Als het moment dáár is, wijkt het uiteen … Animaties Protinus komt tot leven. De vele pvc-voetjes dribbelen keurig op elkaar wachtend naast elkaar door het zand, steeds een stapje verder. De vanen wapperen ongeduldig mee en het gevaarte rolt richting Kijkduin …

de ‘Strand’kar als welkom hulpmiddel in aantocht (Theo Jansen links)

Elke meter vraagt om een macht aan verzorging die met één man, ook al is het de schepper zelf, niet is te doen. Strandbeesten kunnen namelijk ook stranden. Daarom bedacht hij een voertuig annex Strandbeesten Strandkar met alle hulpmiddelen erin en voorzien van een vernuftig ankersysteem met lier. Door de Strandkar vanaf de ankerplek naar de stopplaats van het strandbeest te rijden en deze eraan vast te maken, kan Theo nu ook alléén zijn schepsels terughalen. Hij voorkomt hiermee ook dat welwillende amateurs op verkeerde plekken aan zijn creaturen gaan sjorren.
De lezing in de Fuut maak ik niet meer mee, maar de reporters van Haagspraak en de Daily Photograph zeker wel. De volgende data zullen de Strandbeesten opnieuw door zijn schepper tot leven worden gebracht.
Zie ook Haagspraak met bijdrage Frans Schmit
The Herds van Oenkenstein