‘Ik heb suiker’, is de uitdrukking als je aan diabetes lijdt. Wel vreemd wanneer je bedenkt dat je juist als diabeet ‘geen suiker mag hebben’ en er op je gelet wordt of je toch suiker neemt. Dat is best ff wennen. Want je hebt juist géén suiker in je bezit en doet alle mogelijke moeite het zo te houden. Een van mijn manieren om dit vol te houden is, doen alsof je suiker tot je neemt. Dat gaat bij mij als volgt.
Wanneer ik koffie maak en voor Lida zoetjes in haar kopje doe, doe ik ook bij mezelf suiker in m’n kopje. Rietsuiker deed ik er tenslotte ook in voordat er écht een te hoge concentratie glucose in mijn bloed werd gemeten. Lida mag wél suiker want zij ‘heeft géén suiker’, maar wil het niet. Als ik de koffie ga inschenken, gooi ik de suiker weer terug in de suikerpot … Dan heb ik toch het idee dat ik suiker in mijn koffie heb (fantoomgedachte?) … totdat ik de koffie ga drinken natuurlijk.

Het effect is dat ik mezelf bewijs dat ik het kán, koffie drinken zonder suiker. Want het valt niet mee! En zoetjes in mijn koffie daar houd ik niet van.

Toch wel een vreemde vogel die vader van mij, vindt Robin. Pap snurkt niet, maar ‘puft’ volgens Lida en ik kreeg de bijnaam ‘Puff Daddy’ en nu met die suiker heb ik de bijnaam Sugar Daddy.

Puff Daddy werd Sugar Daddy …

Maar vlak Robin ook niet uit. Toen ik hem zijn mening vroeg over mijn op papier geprinte visitekaartje met mijn gezicht erop vond hij het net alsof ik overleden was!?! Dat heb ik maar meteen vervangen voor een tekening. Die vond hij best goed. Of hij er geen stapeltje van kon krijgen … kan ie zijn kauwgum mooi in kwijt …