Er zijn beslist kattenliefhebbers onder de bezoekers van Hagazine die de NTR uitzending zagen over het private kattenleven in een Engels dorpje. Een onderzoeksteam bespiedt een kattengemeenschap om te laten zien wat onze huisdieren uitspoken als ze door het kattenluik naar buiten glippen.

Het prachtig gelegen dorpje Shamley Green in een van die fraai glooiende valleien van het Engelse graafschap Surrey met een hoge kattenpopulatie, werd uitgekozen om aan een onderzoek mee te doen van de Universiteit van Lincoln. De onderzoekers waren benieuwd wie zijn kat aan dit onderzoek mee wilden laten doen. Vijftig katten is tenslotte niet niks.

de belangstelling voor het kattenonderzoek was meteen al groot

Het ophangen van pamfletten waarop dorpsgenoten werden uitgenodigd voor een voorlichtingsbijeenkomst was voldoende om de nodige belangstelling op te wekken. Het dorpshuis liep vol met belangstellenden. Sommigen hadden zelfs hun kat al meegenomen. Het onderzoek bestond uit het aanbrengen van een halsband met GPS. Zo konden hun bewegingen dag en nacht worden gevolgd, van jagen in tuinen tot schuimen langs schuttingen en heggen. Echt de moeite waard om de aflevering alsnog te bekijken. Vooral wanneer de catcam aan de halsband wordt bevestigd.
Zo kwamen bezitters van katten erachter dat vreemde katten op uitnodiging vrolijk mee aten uit de voerbakjes van hun lieveling. Je ziet hoe katten bewegen, stoppen, afwachten, gevechten vermijden en nauwelijks echt op jacht gaan naar levende prooien. Niets engs trouwens als je de uiteindelijke vangst van tien dagen meegenomen prooien ziet. De BBC-versie staat op YouTube.

Reflecting The Internet
Maar waren die opnamen wel zo uniek? In 2000 bezocht ik het seminar ‘Reflecting the Internet 1.0’ waar Sandy Stone iets soortgelijks presenteerde. Deze Amerikaanse professor toonde de resultaten van een door haar gestart onderzoek naar de gedragingen van haar lievelingskat Lucy door een verbinding met de gehoorzenuw van de kat te maken. Zij wordt volkomen verrast door het gevoelige gehoor van haar lievelingskat. Als zij voor de eerste keer draadloos verbinding met haar krijgt via haar koptelefoon hoort zij snoeihard haar eigen ademhaling alsof zij in een groot vat aan het blazen is. Zij vertelt: “Als ik voor haar ga staan, hoor ik precies wat zij hoort: mijn haar dat over mijn schouder valt, klinkt als van metaal dat door elkaar geschud wordt. En als Lucy naar buiten gaat en door het gras loopt, klinken de grassprieten tegen haar oren als bamboestokken die tegen elkaar slaan. Insecten kunnen wij over de grassprieten horen lopen. Ik ben nu zo één met deze kat dat ik van ‘wij’ spreek in alles wat zij doet.

als ‘wij’ in het donker rondscharrelen, horen wij een diertje vóór ons …

Als wij in het donker rondscharrelen kunnen wij een diertje een paar meter vóór ons horen. Wij beginnen het beestje uiterst behoedzaam te naderen. Het diertje heeft niets in de gaten. Na een minuut vermoed ik dat het een muis is, en het scharrelt wat rond niet bewust van onze aanwezigheid.

Als wij nog maar een halve meter verwijderd zijn, spannen wij onze spieren voor een sprong en zetten onze klauwen schrap in de modder dat een geluid geeft als vallend zand. Dat spannen van de spieren klinkt als kabbelend water. Als wij helemaal gespannen staan, springen we naar beneden: een dier geeft een schreeuw. Ik ruk mijn koptelefoon af en zit daar aan mijn bureau tegen mezelf te praten: Wat hebben wij gedaan? Wat hebben wij zojuist gedaan? Ik ren naar de deur gooi deze open en daar zit Lucy al met een trotse blik te wachten om binnengelaten te worden met in haar bek, een oor, een nier en een staart, klaar om aan mij te geven.”

Wat kun je hier nu van leren?
Sandy Stone gaat verder: “Voor een paar minuten kon ik een kat zijn met behulp van een paar elektroden, een antenne en een koptelefoon. Ik vind dat fascinerend.” In de toekomst zou zij dat nog veel meer gebruiken, ook op het sociale vlak.

Ik moest hieraan denken toen onze poes al ver voor de jaarwisseling opkeek van een enkel rotje …
Het gehoor van een kat is fenomenaal.