“Je moet toch eens gaan kijken wat ze met het schoolplein aan het doen zijn,” hoor ik Lida al een paar keer zeggen. “Je herkent het niet meer.” En inderdaad ziet het schoolplein er bij een eerste aanblik uit als een zwaar getroffen natuurgebied met hier en daar de kenmerken van een Grieks amfitheater. In een gebogen vorm en met niveauverschillen neergelegde tegels waar nog hekjes omheen komen. De ontwerpers gingen voor ‘alles of niets’ en het werd dus alles. 

boomstammen twijfelen nog of zij zullen uitlopen of niet …

Forse boomstammen liggen hier en daar (of is het precisiewerk?) over het linker deel van het gebied verspreid. Daar heb ik nog tijdens de beroemde braderieën achter de barbecue gestaan. De allerjongsten zullen er in hun vroegste speelkwartiertjes het nemen van een stormbaan kunnen oefenen en technieken van het woudlopen kunnen aanleren. Voor de klimmers komen er zelfs twee boomhutten. Wat zal hier om een plekje gevochten gaan worden. Hier vindt straks in feite al de strijd om het bestaan in alle vroegte plaats.

duidelijke kenmerken van een mini amfitheater

Een verderop gelegen zandplateau zal het speelse karakter wellicht nog kunnen aanscherpen. 

Het schoolterrein bevindt zich nog wel in het aanlegstadium maar ik weet nu al een proefpersoon die staat te popelen om het terrein uit te proberen: kleinzoon Lucas (3 1/2).

langzamerhand worden de vormen zichtbaar van het nieuwe voorplein …