Pasen kent bij ons ook een boom(pje) en wel op tafel waar de paaseieren door de kleinkindjes steeds worden verhangen …

Één ei is geen ei, twee ei is een half ei en drie ei is een Paasei. Ik denk daar aan als ik de kunsteitjes in ons boompje op tafel zie die Lida er voor Lucas en Noortje heeft ingehangen.

Thuis in de Van Bylandtstraat herinner ik mij nog wel dat wij hele kartonnen – ook wel schalen geheten – met totaal zo’n veertig tot zestig eieren kochten (ik geloof zelfs tachtig!) zodat wij toen nog met zijn zevenen inclusief pa en ma aan tafel naar believen gekookte eieren konden eten. Ik nam er meestal drie maar vier mocht ook, terwijl broers en zusje twee meestal al voldoende vonden. Dus daar komt die spreuk denk ik vandaan, een vroege marketing slogan die uitgroeide tot een heus Paaslied dat wij toch wel meer eieren zouden kopen dan de standaard hoeveelheid met Pasen.
Ik denk daar ook aan als ik het schaaltje van zes eieren in de koelkast zie staan. Dat is natuurlijk veel te weinig voor morgen.

dit vrolijke paashazenstel zag ik in het begin van de Prinsestraat voor het raam zitten