Al vanaf haar eerste verschijning ben ik idolaat van Brigitte Bardot. Zie het als de heilige maagd Maria voor Rooms Katholieken, maar dan anders.

Een deel van de slaapkamermuur in het ouderlijk huis.

Mijn slaapkamermuur in de uitbouw aan de Van Bylandtstraat was van boven tot onder beplakt met foto’s van BB. Uit tijdschriften, kranten, affiches en prentbriefkaarten en alleen maar plaatjes. Ik sliep boven in het zeer hoge stapelbed en viel in slaap met de gedachte haar ooit te ontmoeten.

Kom er net achter dat precies de dagen dat wij in Nice zijn Brigitte Bardot de aandacht krijgt in Acropolis. Wachtend op de fraaie tram La Ligne Bleu zie ik tot mijn verbazing – het zal toch niet waar zijn – Brigitte Bardot in levende lijve met stok bij de halte staan. Zelfs Lida ziet een zekere gelijkenis maar daar is de vrouw in kwestie wel te jong voor. Tachtig is BB pas geworden en beslist met wat meer rimpels dan deze vrouw. Ik kan mij maar net inhouden om te vragen of zij het was. Had ik maar de folder van de filmclub aan haar getoond met een vraag, waar ik moest zijn.

wel zesentwintig films waarin Brigitte Bardot meespeelt en die ik kon zien als lid van de Ciné Club van Jean Douchet

Wel 26 films waarin Brigitte meespeelt. Zojuist lid geworden van de Ciné-Club van Jean Douchet en daardoor de film kunnen zien Babette s’en va-t-en Guerre, of wel ‘Babette werpt zich in de oorlog’. Toegangsprijs daardoor € 2 en lidmaatschap ook € 2.
En precies zoals verwacht van een film uit 1959 valt plotseling vlak na de titels het beeld weg. Geen geluid meer, pikdonkere zaal en dan floept het zaallicht aan. Filmbreuk!
Prachtig om mee te maken. Allemaal grijze bolletjes in de zaal en Jean Fouchet die redelijk voorin zit, neemt de gelegenheid te baat achteromkijkend nog meer filminformatie te verschaffen. Wel in rap Frans natuurlijk dat wij gelaten over ons heen laten komen. Een kwartier later is de film geplakt en kan Babette haar avontuur vervolgen.