De zachtaardige krullenbol met de grote ogen. Zo herinner ik mij Marnix. Mijn eerste herinnering aan hem was zijn bezoek aan Siemens Nederland aan de Wilhelmina van Pruisenweg in Den Haag in de jaren tachtig van de vorige eeuw waar ik toen werkte. Daar presenteerde hij (meer dan dertig jaar geleden dus!) Siebe Siemensga als motivatiestrip in het personeelsblad Siemens Schakels waar ik voor schreef, over een wat klungelige collega van mij die zich constant in de nesten werkte. Thematische onderwerpen deden Siebe de medewerkers aandacht vragen voor actuele bedrijfsonderwerpen. In die tijd was René Bom (!) ook werkzaam bij Siemens Nederland.
Toen de strip in het blad moest stoppen (beslissing van hogerhand), wilde Marnix zelf het einde van Siebe Siemensga in de strip vormgeven. Dat werd een somber kijkende Siebe op een avond buiten het Siemens hoofdkantoor op een bankje onder een lantaarnpaal terwijl feestgedruis en lallende Siemens medewerkers in een verlicht raam op de tweede etage zijn vertrek vierden. Groots!
de gebroeders Rueb geamuseerd achter de tafel in de Aula van de Haagse Hogeschool
‘Is dat je gezicht of heb je een kraslot gekocht?’
“Het Rijswijkseplein is inmiddels uitgeroepen tot de echte Haagse Bermadudriehoek; als je er met je auto belandt is het maar de vraag of ze je ooit terugvinden.”
De voetregel uit de Groen-Geile Scheurkalender op de pagina van vandaag driejetwintag oktaubâh jaah 2014 luidt:
Wogtâh ègelijk welles gejaag op de eiwige jachveldûh? En hep dat wel zin dan?
Den Haag gaat Marnix Rueb missen!
Zie ook:
Harry’s Haum Peits
Haagspraak rouwt
s t a d s f l i t s e n - digitaal geweten van een stad 
leuk stukje
LikeLike
Dit is op artodidart herblogd.
LikeLike
voor mijn verjaardag kreeg ik in het verleden een stripboek over haagse harry cadeau. mijn aangetrouwde familie vond, dat ik als geboren en getogen hagenees het wel leuk zou vinden. met veel plezier ben ik regelmatig nog eens door haagse harry heen gegaan. ik las dan de dialogen hardop, om mijn haags op pijl te houden. overigens vreemd, thuis werd geen haags gesproken, maar als nu iemand hoort dat ik een hagenees ben komen vanzelfsprekend koot en de bie ter sprake. ik heb dan geen enkele moeite met het haags. nooit echt geleerd maar verankerd in de genen.
bedankt niek voor het met je lezers delen van deze mooi herinnering. mensen zoals marnix rueb dragen voor mij bij aan de jus van het leven.
LikeLike