“Tot plotseling“, zeggen wij tegen elkaar als ik weer eens een onverwacht bezoek heb afgelegd bij steenbeeldhouwer en restaurateur Paul van Laere. Dat zeiden wij ook nadat ik zijn tijdelijke werkplek op Plein 1813 onlangs verliet. Een dag later zou de indrukwekkende steigerbouw door storm op komst worden afgebroken.

Het uitzicht vanaf de top is spectaculair te noemen maar vooral uniek dat ik dit kan vastleggen. Nietig klein kronkelt tram 17 om de voet van het monument op weg naar het Statenkwartier.

Onder het oog van de Politie in de portacabin aan de overkant aan de Sophialaan mag ik binnentreden in het werkgebied van de restaurateur. Paul staat met zijn bijna karakteristieke emmertje met kwasten en vulsel mij op te wachten. Maar niet na een fotootje terwijl ik enigszins wankel de steigerladder beklim.

een stukje vakwerk dat tijdens het jubileumjaar 2013 al door Van Laere werd verricht maakte hem ook voor het grote werk geschikt

Voor het fotomoment anderhalf jaar geleden had Van Laere de onderkant van dit gedenkteken gerestaureerd en omdat dit goed uitpakte is er voor gekozen ook de bovenkant door hem te laten doen. De opdracht was om het sombere zwarte vervuilde zandsteen boven in het monument in te wassen met een minerale lazuur verf.

Of hij met een hoogwerker of vanaf een steiger wilde werken, werd hem gevraagd. Op die hoogte toch liever een stevige steiger. Want stevig is deze tijdelijke werkplek. Zelfs ík krijg een solide indruk van de ladder die ik met één hand beklim. Ik kom meteen bijna oog in oog te staan met een van de drie reusachtige figuren in brons. De staande bronzen beelden zijn opnieuw vastgezet. Ook het hoofd en de sabel van de op een lagere etage geconstateerde linksdragende admiraal, is opnieuw vastgezet. Wij grappen er om dat de maker van het beeld toch duidelijk die details heeft moeten verwerken. Ook de enorme hand is bijgewerkt. Bijzonder is dat de maker van de beelden bij de vader van Van Laere op de kunstacademie in Arnhem heeft gezeten.

steun uit onverwachte hoek …

Maar het grote werk betrof de grote zandstenen platen. Door weersinvloeden met de zoute zeewind en de oxide vloeistoffen die met regen van de beelden sijpelen helemaal zwart waren geworden. Dat is nu weer op een schappelijk niveau teruggebracht. Die kleur en de samenstelling van de minerale lazuurverf zijn weer bij de vertrouwde Duitse leverancier vastgesteld.

De gemeente Den Haag, afdeling Centrale Vastgoed Organisatie (CVO) is tevreden over het werk van deze bescheiden restaurateur. Bescheiden, want waarom niet op dit in het oog vallend punt zijn naam op het steigerdoek gezet dat hij hier twee weken aan het werk is?