Ik weet nog precies dat ik tegen buurvrouw Carin zei: “Die gaten in het fietspad doen ze een andere keer, na de vakantie.”

Ik reageerde hiermee op haar commentaar op de vluchtig dichtgemaakte gaten (potholes) in het fietspad voor de deur. Dat had ik van een van de asfalteerders gehoord. En jawel hoor. Vorige week waren ze bezig. Waarschuwingsborden bij elk gerepareerd gat gaven aan dat je uit moest kijken. Een soort ‘NAT’ dat we kennen bij schilderwerk.

Het laatste gat werd gedicht toen ik langs fietste. Het leek wel of hier alchemisten aan het werk waren. Geen wals, geen teer, geen zand, maar een schenkkan met een gekleurde substantie waarin geroerd werd en die vervolgens uiterst secuur in de pothole werd leeggegoten.

Dat was het. Geen wals, geen teer, geen zand … maar achtergebleven waarschuwingsborden tijdens het droogproces bij elke reparatie.

Nu de borden weg zijn, is het resultaat opmerkelijk. Het kleurverschil van de voormalige potholes en het oranje fietspad is dermate groot dat fietsers er eerst niet overheen durfden rijden.

“Het lijkt wel kauwgom”, zei de vrouw, die zag dat ik het filmde. Nader onderzoek van mij bewijst dat de ‘kauwgomreparaties’ keihard zijn en superglad. De pothole op de voorgrond was blijkbaar te groot voor de alchemistenbehandeling …