Als kattenpoepluchten mijn neusvleugels beroeren, moet er actie worden genomen. Gedreven door de indringende geur stuit ik op een kattenbak waar pontificaal in het midden een drol ligt. De dader is vertrokken zonder het toe te dekken, terwijl juist de zelfreinigende discipline vaak de reden is om een kat als huisdier te nemen. 

Geef het dier eens ongelijk als ik zie waaruit het kattengrind bestaat. Het lijkt design gebaseerd: spierwitte glasachtige korrels afgewisseld met blauwe van een soortgelijke materie. Dit neemt absoluut niets op en daarvan moet het poezendier ook stellig zijn overtuigd. De eigenaars van het huis zijn duidelijk op design gericht en laten dit tot in de kattenbak doorwerken. Daar heb ik geen kleine noch grote boodschap aan zolang ik mij in dezelfde ruimte bevind. 

Toedekken die hap, voordat ik onpasselijk word. Ik vind al snel een design schepje waarmee ik de overblijfselen van een ongetwijfeld design hapje kattenvoer toedek. De rust tussen mijn getergde neusvleugels keert langzaam terug …

Design kan ook te ver gaan …