Tijdens mijn tweewekelijkse loop van tien kilometer naar het Zuiderstrand passeer ik op de Suezkade aan een van de fraaie panden een buitenlamp met lichtlila gekleurd glas. En het is net of die altijd aan is.

Vandaag fiets ik langs en zie een vrouw aan de deur staan praten …

“Mag ik u iets vragen? Brandt deze lamp de hele dag of is hij nu uit?”

“Hij is uit en ’s avonds gaat hij automatisch aan”.

“Weet u dat zeker? Kunt u de stekker er eens uittrekken?”

“Een ogenblikje.”

Verwachtend dat ik de lamp uit of aan zie gaan, komt echter een man naar buiten met de vrouw er achteraan. 

Dochterlief waarmee de vrouw blijkt te staan praten mengt zich nu ook in het gesprek.

“Ik denk ook altijd dat de lamp aan is, mam. Daar lijkt het echt op!”

Paps is daar zeer overtuigend in. En met de blik waarmee hij mij aankijkt duldt hij geen tegenspraak.

“Het licht wordt geschakeld met een sensor in de lamp. Als het donker is en er is beweging dan gaat het licht aan.”

Een beetje vreemd vindt hij het zo te zien wél, dat een voorbijganger deze vraag stelt. 

Ik overtuig hem ervan dat ik hem geloof, met een twijfelende blik in mijn ogen en meld dat ik vanavond de proef op de som neem. Dat doe ik natuurlijk niet. Want dat zou pas écht vreemd zijn. 

Maar wij hebben ook een sensorgestuurde buitenlamp in onze tuin met de sensor ín de lamp. Maar als het glas vuil is, gaat de verlichting aan; ook overdag en ook zonder beweging in de buurt. Dus heb ik de sensor maar uitgeschakeld. 

Onze buitenlamp is uitgeschakeld wat sensoren betreft

En wij hebben niet eens last van die vreemde voorbijgangers …