Onbewust vertalen, je hebt het zelf niet door. 

Vroeger luisterde ik nooit naar songteksten. Ik vond en vind veel muziek gewoon gaaf en kan daar heel enthousiast voor worden. En vooral instrumentaal dus. Die teksten hoeven voor mij niet zo. 

Neem nu ‘Faithless‘. Ook hier is tekst alleen maar storend vinden Lida en ik. Wij gaan voor de heftige beat en het kippenvel. 

Als ik nu naar hits uit de jaren zeventig en tachtig luister kom ik erachter dat ik ook enthousiast kan worden voor de songteksten. Dan worden die ‘gâhwe âhwûh’ voor mij opnieuw een hit. En het verklaart wellicht ons enthousiasme ervoor.

‘ She’s not there’ van The Zombies, bijvoorbeeld, gezongen door Colin Blunstone.

Dit was voor ons zo’n lekker dansnummer met vooral de solo op het orgeltje er tussendoor en aan het eind. Wat heb ik er dan ook een hekel aan als radio-dj’s daar doorheen kletsen. Maar dat is een ander verhaal.

‘The more I see you’ van Chris Montez. 

Man man wat een nummer is dat. Maar vooral door het instrumentale dus. Al bij de eerste vibrafoonklanken, schakel ik over in de romantiekstand. Dat heb ik dus niet zelf in de hand. Dat gebeurt onbewust; virtueel zeggen we tegenwoordig. 

En ondertussen vertalen de hersens ook nog even onbewust de songtekst voor het complete gevoel. 

Je begrijpt het al de vinyl singles zijn in ons bezit. 

Zie ook

‘She is not there‘ van The Zombies, zang Colin Blunstone

‘The more I see you‘ van Chris Montez

‘Mashup‘ van Faithless.