Mijn dochter kan zó enthousiast over iets vertellen dat ik daar blindelings in mee ga, zelfs als de naam De Mol erin voorkomt. Ik vind namelijk dat onze nationale tv net zo goed in De Mol tv kan worden omgedoopt gezien de overruime deelname van de gelijknamige familie in ons medialandschap. Maar zelfs dát weet haar enthousiasme te doorbreken. 

Zo kijk ik naar een verzameling rieken op een strand waarmee de deelnemers hun namen moeten zien te visualiseren. Alles wat op het strand gevonden kan worden mag worden gebruikt om de namen uit te beelden. Ondertussen zet de duisternis in, vergezeld van spectaculaire wolkenpartijen.

Ik zie een deelnemer met zijn riek door het zand een cirkel trekken en even later een droneopname van fraaie tekeningen in het zand. Door wie en hoe deze tot stand zijn gekomen wordt mij niet duidelijk. Indrukwekkende vuurpijlen belichten de set en de laatste hand aan de creaties. Als de spelleider de werken beoordeelt, blijken de meeste creaties voor de beoogde $500,- in aanmerking te komen. Iedereen blij.

Ik zie ook vier auto’s met puzzelritaanwijzingen op zij- en achterkant aangebracht waarvan de bestuurder en passagier niet de raampjes mogen openen en ook niet mogen stoppen, afgezien van het stoppen voor verkeerslichten. Met walkietalkies moeten de deelnemers op elkaars auto de puzzelritaanwijzingen kenbaar maken en deze ook als opdracht uitvoeren. Uiteindelijk komt de rijdende route niet tot resultaat. Iedereen teleurgesteld.

Vind ik Wie is de Mol nu leuk? 

Dat spel in het pikkedonker op het strand?! Vond ik heel moeilijk in mee te denken. Het spel moet veel meer aan deelname van de kijker werken. Het zou zelfs interactief kunnen tegenwoordig.

En dan de rijdende route. Ik kan mij niet losmaken van de gedachte dat hier vier auto’s in het drukke verkeer een spel aan het uitvoeren zijn. Ik ben de complete tijd bang dat zij een aanrijding maken. Eigenlijk zat ik steeds te wachten op een aanrijding gisteren. Daar word ik niet vrolijk van.

Al met al zou ik de makers van De Mol adviseren mee te denken met de kijker, te beginnen met de opdrachten visueel (virtueel denkbaar) ook uitvoerbaar te maken voor de kijker. Denk even aan het dure beeldscherm in opbouw in de papierfabriek. 

De opnamen en camerastandpunten zijn trouwens de moeite waard om ook de volgende afleveringen te volgen. 

Zie ook 

De locaties