Toen het tegelzetwerk net klaar was vond ik het echt perfect; een presentatie op het internet waard. Het is te vinden op ons toilet. Als ik die online promotie aan de tegelzetter voorstel, kijkt hij mij verwonderd aan. Hij denkt er blijkbaar anders over.
Symmetrisch perfect … of toch niet?
Hoe vaker ik het tegeltableau bekijk – en ik kom hier nog al eens zul je begrijpen – hoe meer minuscule verschillen ik ontdek. Maar hoe komt het dat ik in het begin absoluut geen ongelijkheden zie?
Ik denk dat het aan het werken van mijn hersens ligt. Vergelijk het met het binnenkomen op een receptie. Één grote groep mensen die je voor het eerst ziet zonder een aparte persoon te ontdekken. Pas wanneer je een poosje tussen de mensen staat ga je personen ontdekken.
De een doet er langer over dan de ander. Hoe meer eenheid er is zoals bij het tegeltableau hierboven, hoe langer het duurt dat de verschillen zich aandienen.
De tegelzetter wist waarom hij het online aanbod afsloeg.
s t a d s f l i t s e n - digitaal geweten van een stad 
Ik denk dat die man dat inderdaad dacht: neemt hij me nou in de maling? Bovendien: overal waar dingen samen komen, zijn er verschillen. Of het nou om tegeltjes, bomen of mensen gaat. Haast filosofisch!
LikeLike
Ja de lijntjes lopen mooi door dussss symetrisch dussss mooi!!!
Ik ben best nieuwschierig wat mijnheer de tegelzetter ziet,wat ik niet zie????
LikeLike
Dat is inderdaad de vraag. Misschien vond hij zelf dat hij veel beter kan. Dan ligt zijn waarnemingsvermogen een stuk hoger dan dat van ons.
LikeLike
Ik kan mij zijn verbaasde blik in de ogen met opgetrokken wenkbrauwen nog goed herinneren. Echt zo van: meent hij dat nou of neemt ie me in de maling.
LikeLike