Al heel lang maken gebouwen uit of ik er wil wonen of werken. Dat begon al bij mijn eerste baantje. Nadat ik voor mijn eindexamen was gezakt en met avondstudie verder wilde gaan vond mijn vader dat ik overdag maar moest gaan werken. We leven dan in 1964.
Het was in een tijd dat ik absoluut niet wist wat ik later wilde worden. Het was ondenkbaar dat ik een bepaald beroep wilde uitoefenen. Dus eerst maar eens rondkijken wáár ik wilde gaan werken.
Op de fiets naar het Sweelinckplein en daar rond kijken om te zien of een gebouw van dit prachtige plein mij aan trok. En op de een of andere manier lonkte de gevel van het pand nummer 33 naar mij. De stichting N.O.F. Dat stond voor Nederlandse Onderwijs Film. Een organisatie die schoolfilms uitleende door heel Nederland. Maar ook films produceerde!
En het was dáár waar ik mijn werkzame leven begon en gevoel kreeg voor architectuur en film 🎥 en nog vééél meer … (wordt vervolgd)
Of het allemaal anders had kunnen lopen kun je slechts raden. Maar tijdens het afscheid van neef Fons Debets aan het strand van Zoetermeer komen meer gelijkenissen met mijn levennaar boven.
De prachtige bijdragen van oudste broer Jan, de zussen Wies en Marian aan elkaar gesproken door jongste broer Willem geven voor ons, volle neven Paul, Fon en ikzelf een inkijk in het leven aan de Veenkade toen Slagerij Debets nog bestond. En natuurlijk de perioden daarna.
De rouwkaart vertoont geen informatie over hoe Fons aan zijn einde kwam maar zijn hart en de suikertante hebben tot het uiterste hun best gedaan het leven tot zijn 73ste levensjaar vol te houden.
hier stond Slagerij Debets met erachter gelegen woonhuis
Iedereen weet hoe de karakteristieke gevelwand van de Haagse Veenkade tussen Hemsterhuisstraat en Da Costastraat door de gemeente, aangemoedigd door projectontwikkelaars, tot het huidige stadsbeeld is verpauperd. Het zeventien kamers tellende pand van Slagerij Debets had nieuwe daken nodig hetgeen na informatie bij de gemeente met moeite financieel door vader Jan met zijn grote gezin kon worden opgebracht. Daar had de gemeente geen boodschap aan: nog geen drie jaar later werd de boel platgegooid voor nieuwbouw.
Net als in die tijd aan de Loosduinsekade waarover landelijk paginagroot door de gemeente werd geadverteerd waarschuwing: koop hier geen huis! Wat nota bene betrekking had op de straten erachter! Lekker, als je net een nieuw huis hebt gekocht en op het punt staat je oude huis te verkopen. Het heeft een grote ingreep gehad op ons verdere leven.
dit stuk van de Veenkade (genomen vanaf de Noordwal) bleef op de bomen na wél overeind
Bewoners werden verplaatst naar Zoetermeer of ze nu wilden of niet. In tegenstelling tot het pand aan de Veenkade is Fons al die jaren wél overeind blijven staan als een huis!
Ik wens de familie alle sterkte en kracht toe om met dit verlies in de toekomst te leren leven.
Wat zou het prachtig zijn als je vanaf de De Constant Rebecquestraat langs het gelijknamige plein met de DCR en Zaal 3 via de korte Joseph Ledelstraat zo over de Kleine Veenkade naar de Van Boecopkade het Esperantoplein op kan wandelen of fietsen.
bruggetje aanleggen naar Esperantoplein?
Alleen nog maar een voetgangers-/fietsersbrug aanleggen naar Het Magazijn waar ook De Haegsche Prael Bierbrouwer en Proeflokaal zijn gehuisvest. Kunnen we gelijk even de verdwenen Peperbuseen goed plekje geven bij de Electriciteitsfabriek …
Niemand kan mij vertellen wat de groen ingepakte duinen langs de Strandweg op Scheveningen doen. Sterker nog niemand schijnt de groene netten te zien!? En dat is het eerste dat mij opvalt vóór het bezoek aan Sail op Scheveningen.
Wordt dit duin afgegraven voor een parkeerkelder van honderden auto’s?
Mensen worden blijkbaar overdonderd door het giga aanbod van interessante bezienswaardigheden. Zoals de ingepakte vuurtoren à la Christo.
Vuurtoren Scheveningen verpakt als Christo kunst …
De eerste Vriendenborrel van dit jaar, in de foyer van Theater aan het Spui op donderdag 21 februari 2019 was tevens het moment dat de prijs werd uitgereikt aan de winnaar van het Zoekplaatje 2018
