Toen het tegelzetwerk net klaar was vond ik het echt perfect; een presentatie op het internet waard. Het is te vinden op ons toilet. Als ik die online promotie aan de tegelzetter voorstel, kijkt hij mij verwonderd aan. Hij denkt er blijkbaar anders over.
Symmetrisch perfect … of toch niet?
Hoe vaker ik het tegeltableau bekijk – en ik kom hier nog al eens zul je begrijpen – hoe meer minuscule verschillen ik ontdek. Maar hoe komt het dat ik in het begin absoluut geen ongelijkheden zie?
Ik denk dat het aan het werken van mijn hersens ligt. Vergelijk het met het binnenkomen op een receptie. Één grote groep mensen die je voor het eerst ziet zonder een aparte persoon te ontdekken. Pas wanneer je een poosje tussen de mensen staat ga je personen ontdekken.
De een doet er langer over dan de ander. Hoe meer eenheid er is zoals bij het tegeltableau hierboven, hoe langer het duurt dat de verschillen zich aandienen.
De tegelzetter wist waarom hij het online aanbod afsloeg.
