since ‘96
Het fraaie rijksmonument, voormalige Amerikaanse Ambassade van architect Marcel Breuer, is eindelijk uit haar foeilelijke veiligheidscorset gestapt.
Beschenen door een flauw najaarszonnetje kun je eindelijk zien dat het bouwwerk zich door haar unieke vormgeving bij uitstek leent voor de huisvesting van het Escher Museum.
Sterker nog; ik heb altijd al gedacht dat het een Escher-gebouw wás.
Drie Apache helikopters, een Chinook en vier F-16’s brengen een meeuwenverschrikker niet van de wijs. Ik legde dit jaarlijkse schouwspel in bewegend beeld vast met dit minimale resultaat van de Veteranendag 2018. Het geluid werd in iMovie losgekoppeld om nog enigszins indruk te maken.
Nu het voormalige KLM-gebouw aan de Plesmanweg en later departement van Verkeer en Waterstaat in particuliere handen is gevallen, zullen we ervoor moeten waken dat er geen ongewenste wijzigingen in worden aangebracht. Dit nauwelijks gezegd hebbende blijkt dat de bijna Frans aandoende aanbouw van architect Cees Verhoeven getiteld de Saxofoon zal worden afgebroken. En dat vond ik nu juist zo’n aardig tegenwicht met de voorname uitstraling van het hoofdgebouw.
Ben ik de enige die dat vindt? Eens even polsen bij een oud-collega, tevens Opûh Koffie klant Gerard Stolk.
Hoi Gerard,
De Saxofoon mag worden afgebroken, liever eigenlijk zegt wethouder ‘Revisie’. Want het is een hel om in te werken!?!?
Wat weet deze Revisie wat jij en ik niet weten? Was het een hel om in te werken? Ik wil daar wel een stukkie aan wijden in Hagazine. Die Revis doet zijn naam wel eer aan met ‘ie’ erachter.
En het kunstwerk van Peter Struycken zorgde er voor de constante lichtverschijnselen. Als de schoonmakers de computer met het lichtprogramma (voor dertig jaar!) maar aan lieten staan!
Mvg
Niek
Hij schrijft:
Hallo Niek
Ik heb eigenlijk wel goede herinneringen aan dat gebouw. Het was sierlijk en er werkten aardige mensen.
In de Saxofoon zat ook de fitnessruimte, waar ik mijn goddelijke gestalte trainde. Het lichtornament (van Peter Struycken) was mooi en zijn tijd vooruit. Langs het gebouw lag een fietspad dat door zijn glooiende lijn aan het trace van de NZH locaaldienst Scheveningen Voorburg deed denken.
Het was door zijn kleine kamertjes natuurlijk wel een bijenkorf, dat had het gemeen met het hoofdgebouw waar na de renovatie in de jaren 90 (bijna) alle eigenheid was weggesloopt allemaal systeembouw. Revis is natuurlijk een vreemde eend in de bijt. zo gedraagt hij zich ook hij denkt nog steeds dat zijn omgeving een militair oefenterrein is waar allerlei obstakels opgeruimd moeten worden.
Ik vond de organische vormen van het gebouw heel mooi, een tegenwicht tegen het vierkante beleidsdenken.
Laten ze van de Plesmanweg maar appartementen maken. wanneer je de wanden weghaalt blijven er hele grote ruimtes over die opnieuw ingedeeld kunnen worden. Ik zag vanmiddag de nieuwbouw van het VROM gebouw, daar werd ik niet vrolijk van. Ik begrijp dat de architect heeft geprobeerd te voorkomen dat zijn schepping werd verramponeerd.
Tot zover Gerard Stolk. Dus terug naar het heden, waarom de saxofoon neerhalen, zoals vandaag in DenHaagCentraal met een enkele regel door de Rotterdamse projectontwikkelaar Impact Vastgoed wordt gesuggereerd? Waar blijft dan de speelsigheid van de gebogen vormen? De imponerende verlichting van het Peter Struycken ornament? De innovatieve Noorse klimaatbeheersing ín de muren?
Het klinkt allemaal heel vernieuwend dat Dinner in the Sky (bron AD) maar jaren geleden (2005) hing in het project Moonrider op grote hoogte boven de wijk Transvaal al aan een kraan een Zwevend Café.
Het vernieuwen en dus ook slopen van de wijk Transvaal en nu ook Binckhorst wordt al jaren opgeleukt met ideeën van mobiel Projectbureau OpTrek geleid door Sabrina Lindemann. Na OptrekTransvaal zijn de activiteiten uitgebreid naar de Binckhorst waar inmiddels namen als Autonië, Binckhop, Binckse Belofte en Kompaan begrippen zijn geworden.
Zie ook
Alsof het Scheveningse strand is neergedaald op het Lange Voorhout. Zo opvallend is het Schelpenpad hersteld van Haagse evenementen.
Het Schelpenpad van het Lange Voorhout is weer helemaal ‘chill’
Terwijl de krokusjes nog twijfelen – zal ik wel of niet m’n kopje opsteken – is het Schelpenpad van het Lange Voorhout weer helemaal aanwezig na het zoveelste schadelijke evenement.
Zie ook
