sinds 1996
De feestdagen komen eraan en dan is het voor de Bijenkorf geen twijfel om daar in haar etalages in de Grote Marktstraat aandacht aan te besteden. Eigenlijk moet ik het omdraaien: aan de etalages van de Bijenkorf zie je dat de feestdagen er aankomen. Te beginnen met, ik durf het bijna niet te noemen (..), de intocht van Sint Nicolaas.
Zie ook
Marks & Spencers was toch opnieuw vertrokken uit het centrum van Den Haag, of lijd ik aan zinsbegoocheling? De vrolijke etalagekleuren mintgroen, zilver en wit en bovendien de blingbling entreeverlichting in de Grote Marktstraat doen vermoeden dat hier iets anders aan de hand is.
In de media zie ik de behoefte ontstaan aan compleet nieuwe aandachtsgebieden waarvan veganistisch en VR mij het meest positief overkomen. Maar ook de meer tijdelijke thema’s vragen mijn aandacht. Wat te denken van het komende Halloween? Dat gaan we toch irl (in real life) beleven? Wij duiken tijdens de herfstvakantie toch tijdens de schemering de meest aantrekkelijke winkelstraat in begeleid door onze voor die belevenis uitgedoste kinderen?
Hele kastelen worden volgens de griezelperiode ingericht en we kunnen er tijdens de herfstvakantie zelfs naar op uit trekken in Kasteel Duivenvoorde bijvoorbeeld.
Terwijl de lokale media doen geloven dat de bouw van het OCC (Onderwijs en Cultuur Centrum) met veel vooral financiële tegenslagen verloopt, steekt toch geheel onverwachts het eerste herkenbare stukje beton zijn kop boven de bouwschutting uit.
Zal de eerste gevelkolom komende uit de takels blijven staan? Zo vragen wij ons aan de Opûh Koffietafel af. En meteen worden de fotocamera’s getrokken waarmee de gasten hun eigen beeldend verslag vastleggen.
De schuin geplaatste stempels tegen de gevelkolom houden deze voorlopig overeind in afwachting van de tientallen betonelementen die nog zullen volgen: twaalf meter hoog, vijftig in getal en 24 ton in gewicht. Soortgelijke gevelkolommen rondom de nieuwbouw vormen de basis van de hoger liggende etages en gaan het gezicht bepalen van het nieuwe cultuurcomplex.
Voorafgegaan door begeleiders van burgemeester Pauline Krikke wandel ik op vrijdagochtend de werkplaats van Paul van Laere binnen. Daar staat de man steen te houwen in zijn gewone kleding. Alsof hij belangrijk bezoek verwacht. Jawel de man dacht zelfs dat ik dat bezoek al was. Maar niets is minder waar.
Het is inderdaad de ochtend dat Pauline Krikke in het kader van haar kennismaking met de stad op onverwachte momenten een informeel bezoek aflegt dit keer in Duinoord’s parkje Sunny Court. Daar is de steen- en beeldhouwer over getipt en zoals ik van hem gewend ben niet zonder gevolgen. Meteen heeft Paul met het buurtcomité Duinoord en de redactie van Lopend Vuurtje enige voorbereidingen getroffen in zijn atelier. Hoe spannend kan het zijn als de tekenen zich werkelijk aandienen van dit ‘onverwachte’ bezoek.
Het publicatiebord bij de poort verwijst ook naar minder recente nieuwtjes.
Ook Paul moet eraan geloven dat de nieuwe media soms dichterbij zijn dan verwacht.
Al wandelend in het Sunny Court wordt Pauline bijgepraat over de geschiedenis van het voormalige tennispark dat in het verleden ruimte bood aan de eerste spoorlijn naar Scheveningen.
Het bezoek van onze nieuwe burgemeester aan Sunny Court en de werkplaats van de steenbeeldhouwer is hier niet geregistreerd maar dat bevestigt maar weer eens het informele karakter van dit bericht.
Wellicht later zullen beelden hiervan nog worden toegevoegd.
