since ‘96
In de pauze moet ik thuis kunnen lunchen …
Als je dit als voorwaarde kiest voor een baan zijn er nu geen files! Écht we moeten terug naar het begin van alle ellende.
Er zijn nu leraren Engels die in Den Haag les geven en in Amsterdam wonen. Maar er zijn ook leraren die in Den Haag wonen maar in Amsterdam les geven.
Bedenk een uitwisselingsnet dat werk en wonen naar dezelfde plaats leidt. Niet meer in de file hoeven staan en ongelooflijk veel tijd en CO2 besparen!
De aardgasvelden in de Noordzee worden niet gebruikt omdat dit niet in overeenstemming met het milieu is?
Maar hebben wij al eens nagedacht over de gevolgen van de winning van aardgas uit de Noordzee? Zijn die gevolgen op het land – het dalen van de bodem – juist niet precies de wensen die wij hebben voor de zeespiegelstijging? De zeebodem kan mij niet genoeg dalen in dit verband!
Het zou onmogelijk zijn, mijn idee, om met zo min mogelijk energie en zeker geen fossiele brandstoffen over grote afstanden te reizen.
Mijn idee maakt gebruik van de rotatie van de aarde in combinatie met de techniek van een weerballon. Heel simpel omschreven komt het hier op neer.
De aarde draait in 24 uur om haar as. Stel dat je een zeppelin of luchtballon rechtstreeks omhoog laat drijven niet naar een geostationaire plaats waar satellieten doorgaans hangen en met de aarde meedraaien, maar een stationaire locatie … Dan is het een kwestie van wachten tot het gewenste werelddeel onder je door draait om vervolgens weer te dalen.
Vooralsnog zie ik geen Boeings binnen afzienbare tijd in fluisterende libellen veranderen gezien de mini drones die al zo’n herrie maken …
Trouwens, gaan wij nog wel voor een fluisterende Boeing langs de landingsbaan staan …?
Zie ook
Bruno van den Elshout, je weet wel de man van de 1000 horizon-zeegezichten, heeft weer een nieuw project op de korrel: Whatever the Weather. Maar liefst 144 mensen in 2018 nodigt hij uit, niet allemaal tegelijk, maar per persoon acht uur met hem op het Haagse Zuiderstrand door te brengen en zo te zien wat een wezenlijke ontmoeting mogelijk maakt.
Dus dat waren de tientallen bordjes op het Koningsplein tijdens het Design Kwartier die een kwart van het plein in beslag namen. Ik fietste er de dag ervoor al aan de blanco achterkant langs. De getoonde hoofden zijn van mensen die al meedoen en het gesprek achter de rug hebben. Wij spraken Bruno nu zelf ook.
Op de achtergrond zie je duidelijk de hoofden van deelnemers die het gesprek al achter de rug hebben.
Whatever de Weather krijgt in de loop van 2018 vorm in een boek en tentoonstelling.
Deze meeuwenverschrikker aan een draadje is een beproefd middel tegen lastige meeuwen op de daken van de omliggende huizen.
Ook als er weinig wind is weet deze vlieger zich te verheffen zelfs met geluid van de wapperende vleugels. Gezien boven een achtertuin in de Stephensonstraat.
En stadfotograaf Roel Wijnants stuurt deze opname van de Laan van Meerdervoort, onder de de titel Scarecrow.
Duidelijk is ook hier de soepele fiberen stengel te zien van ‘Scarecrow’ aan de laan.
