since ‘96
Regelmatig rijden we over de Loosduinseweg richting HaGa langs deze muurtekst op de hoek van de Laurierstraat.
Een nadenkertje van de maakster Ria Giskes-Pieters. Het maakt deel uit van de website Straatpoezie van het Nederlands LetterenFonds, de Stichting Lezen en literatuuronderzoeker Kila van der Starre die hiermee op een ludieke manier het behoud van de Nederlandse taal ondersteunt.
In de bovengrondse tramtunnel die de Stadsloper doorkruist is deze fraaie graffiti te vinden van Chuck Deely. Ik zie hem voor het eerst maar ik begrijp dat het een prima plek is voor deze tribute voor een niet te vervangen straatmuzikant.
Wat had ik een hekel in het begin aan de monotone sound in het centrum van Den Haag. Maar wat ging ik van zijn muziek houden in de loop der tijd. Als ik naar deze muurkunst kijk, hoor ik het bijna weer …
Ik loop er zomaar achteloos voorbij en toch trekt het mijn aandacht. Zijn deze druipers op palen onderdeel van een nieuw kunstproject of willen de plakkers – want dat zijn het – bedoeld om de openbare orde te verstoren? Immers de feilloos recht geschilderde zwart-wit banden op verkeerspalen en HTM-masten krijgen hierdoor een wel heel druiperig voortbestaan …
Op steeds meer plekken kom ik dit soort stickerkunst tegen. Het is nieuw aangebracht op straatmeubilair en doet de verrommeling van het straatbeeld (oplaadsnoeren, huiskamerbeeld, etc.) verder toenemen. Kunst of shit? Wie het weet mag het zeggen.
Inmiddels al meer dan 200 comments op fb waar ik geen lid van ben en ook niet wil worden. Sterkte Jille!
“Zijn dat de nieuwe Vrienden van Den Haag?”; vraag ik gekscherend aan de vertrekkende BorrelVrienden die zojuist de prijsuitreiking 2018 van het Zoekplaatje uit Ons Den Haag hebben bijgewoond. Nee het blijken leerlingen van het Segbroekcollege die op het punt staan de derde coming of age voorstelling over de toekomst in het Theater aan het Spui te gaan beleven.
In schril contrast met de traag vertrekkende Vrienden, stroomt het bezoek voor de futuristische theatervoorstelling binnen. Begeleiders trachten de jeugdige bezoekers, die al dan niet via oortjes nog in hun eigen dimensie verkeren, weer down to earth te krijgen en op papieren lijsten af te vinken.
Het blijkt wel dat ik geen regelmatige TheaterAanHetSpui-bezoeker ben want de geprojecteerde foyer-klok die de tijd aangeeft met aanschuivende en vertrekkende zaalbezoekers zie ik voor het eerst en deze wijst toch écht het einde aan van de eerste Vriendenborrel in 2019.
