Je kunt het zo gek niet bedenken of er is wel een website of blog voor bedacht. Maar ook zo vaak is dat leuke blog of sociaal project opeens verdwenen. Niet in de laatste plaats doordat de initiatiefnemer er te weinig opbrengsten uit heeft of dat de eerder gratis gehoste informatie niet meer zo goed uitkomen …
Guido de Happy Hotelier ‘in ruste’ en voormalig initiatiefnemer van het super de luxe Haagsche Suites bedacht daarom de Beschuitclub waar hij al die ‘weterijen’ verzamelt voordat ze voor goed in rook opgaan.
Haags Bakkie is het meest vage en ongrijpbare ontmoetingsclubje van fotografen dat ik ken. Waarschijnlijk omdat ik niet op FaceBook ben aangesloten en ook geen Pro ben op Flickr.com. Want daar vinden in discussiegroepen de afspraken plaats voor een volgende bijeenkomst in dit geval #38 alweer.
Tips voor #37 leidden ertoe dat ik er zaterdag tóch was; kon ik meteen die fraaie fotografische achterwand van de historische locatie aan de Amunitiehaven, Turfmarkt en het Spui vastleggen, die Café Van Beek onlangs heeft laten aanbrengen. Daar wil je natuurlijk geen verdwaalde bezoekers op hebben maar alleen puur betrokkenen …
Best wel blij dat ik, Hagazine, jullie, Haagspraak en Hofstijl uitnodigde voor het Luis in de Pels symposium in het IJspaleis. Het lijkt wel alsof wij aan onze kant van de Raadszaal de enige zinnige opmerkingen maken van deze bijeenkomst met aan de overkant Omroep en TVWest, inclusief directeur! En dat klopt ook wel omdat de discussieleider Paul Waayers, Marco (v/m Hofstijl) achteraf zelfs bedankt voor het al dan niet welslagen van het symposium.
Logisch toch dat de kleine media (wat is klein?) elkaar niet opzoeken om beleid van de gemeente te beïnvloeden? Dat deden wij ‘in den beginne’ van Denhaag.org toen de gemeente nog een bod deed op het zo populaire maar o zo moeilijk te traceren domein! En wat H3 te melden heeft, wordt misschien wel gelezen maar alleen maar of het geen oproer teweeg gaat brengen. Maar beschaafd als wij zijn, is dat zelden het geval.
Terug naar nu: Kunnen kleine media of wel burgerjournalisten ook een beroep doen op ondersteuning van Luis in de Pels? Natuurlijk kan dat, is het antwoord; omdat het geen beroepsmatige journalistiek betreft, komen zij voor opleiding in aanmerking!?! Maar heeft de NVJ dan niet door dat tijden veranderen en hoor en wederhoor vaak teveel tijd vergen? Burgers maken het nieuws zonder ophef via Twitter en/of Facebook waar de journalist vaak achteraan hobbelt.
Dan denk ik aan mijzelf wanneer ik voor accreditatie bij een groot evenement toch echt een NVJ-perskaart moet hebben, óf een werkgever die mij de opdracht geeft!?! Dan mag ik, binnen de hekken tussen ‘echte‘ persfotografen staan.
Hoe kan een NVJ-stichting als Luis in de Pels subsidie verlenen aan de ‘nieuwe’ sociale media die kritisch staan tegenover gemeentepolitiek? Zit ik eigenlijk vanmiddag niet in het hol van de leeuw? De regionale media hebben immers al moeite met kritiek omdat zij met advertentie-inkomsten rekening moeten houden? Dat hoor ik toch écht zeggen!
Politiek daar houd ik gewoon niet van. Maar hoe maak je zonder politiek duidelijk dat je bepaalde gebouwen niet of anders wenst? Of helemaal niet wenst dat ze worden afgebroken?
Tweeduizend drummers aan zee, het dubbele aantal dat Rotterdam kon scoren, kregen op een zeker moment het gevoel bij de Golden Earring te horen. Helemaal toen Radar Love werd ingezet met Barry Hay, George Kooymans, Rinus Gerritsen en uiteraard opperdrummer Cesar Zuiderwijk. Wat een feest werd het aan Zee met vanuit alle hoeken langs de afzettingen meegenietende bezoekers.
Je zal toch maar met je auto aan de stoeprand gekluisterd staan en hierdoor niet meer weg kunnen komen. Dit overkwam, liever gezegd overkomt regelmatig, een oudere dame bij mijn dochter in de straat. De vrouw stond hulpeloos te kijken of iemand zo vriendelijk wilde zijn haar wat stevig geparkeerde rode autootje los te krijgen van de stoeprand. Zelfs het stuur was niet te bewegen volgens Mark die het niet kon aanzien en haar te hulp schoot.
Je begrijpt het al, dit gaat niet over een normale auto maar de Canta, het een-meter-tien brede brommobiel van fabrikant Waaijenberg Mobiliteit. Het is de enige fabrikant van brommobielen in ons land, de Canta. Hoe erg moet het niet zijn voor afhankelijke oudere gebruikers te horen dat de productie van de rijbewijs-vrije Canta oktober vorig jaar (2017) is gestopt? Maar hoe fijn is het te vernemen dat er een nieuwe, elektrische ook rijbewijs-vrije mobiel, in de maak is.
