Met veel moeite strompelt een vrouw op leeftijd achter haar rollator RandstadRail 3 binnen. Zij heeft een verband om haar linkerbeen. Meteen staat een donker meisje met krullen op om haar plaats af te staan. Nog maar net op tijd want met een zucht laat de vrouw zich op het klapzittinkje zakken en zegt: ‘Dankjewel, schat. Nu moet ik nog zien te pinnen.‘ En terwijl zij de wielen van haar rollator tegen mijn schoenen parkeert, pakt zij haar strippenkaart. Maar het deel waar wij staan – en zij zit – heeft geen stempelautomaat. Die staan buiten, overigens niet lang meer in verband met de OV-chipkaart.

Het meisje met de krullen biedt opnieuw raad en zegt heel ondernemend: ‘Ik stap bij de volgende halte wel even uit om voor u te stempelen. Maar dan moet wel iemand de deur voor mij openhouden … ‘(kijkend naar de bebaarde avonturier die tegen de ingang staat geleund). De boomlange knaap knikt bemoedigend en nu is het hele compartiment van het inmiddels afremmende voertuig erbij betrokken. Gaat het haar lukken? Is de afstand tussen de stempelautomaat buiten en de snel open en dicht gaande deuren te overbruggen? Houdt baardmans zich aan de afspraak ook als de deuren echt gaan drukken? Werkt het mechanisme van de stempelautomaat buiten snel genoeg?

Dan klinkt de heldere vrouwenstem uit de luidsprekers: ‘Vergeet niet uit te checken met uw chipkaart’ als het aftellen van een hardloopwedstrijd: ‘Op uw plaatsen …’ Het meisje drukt op de elektrische deurknop die vrolijk terug piept ten teken dat de toegang naar het platform bijna open ligt. Als een pijl uit een boog met de strippenkaart voor haar uit rent ‘de schat’ op de stempelautomaat af en stopt het in de rode gleuf. Alle ogen zijn gericht op dit minispektakel. De deuren achter haar beginnen al angstwekkend te piepen dat ze dicht willen. Maar baardmans houdt stand. Nogmaals het kaartje in de rode gleuf en ‘ping’ klinkt het.

‘PingPing’ zou beter klinken voor deze gelukkig verdwijnende puur valse HTM-tijdcontrole.
Een zucht gaat door het achtergebleven publiek dat nu alle hoop vestigt op de terugkeer van ‘schatje’. Want dat is het in deze veel te snel verlopende tijd van onpersoonlijkheid en geldgewin.

Het is omdat ik vaak te snel reageer in openbare situaties, maar ik stond op het punt om te applaudisseren toen het voorbeeld van deze tijd de strippenkaart aan de rollatorlady teruggaf.

Niek