Waarom kan het publiek pas op de nieuwe verlichting van de Grote Marktstraat stemmen als de lampen al hangen?
Wie bepaalt hoe de voornaamste winkelstraat van Den Haag eruit komt te zien?
Zat inwoners willen hun mening wel kwijt over het inrichten van hun winkelstraat. Maar dan is het ontwerp van de straatverlichting al uitgevoerd. Om over de bestrating nog maar te zwijgen.
Er valt wat af te vieren op zaterdag 10 oktober 2015. Rechtstreeks van het Champie ontbijt onder het IJspaleis van 3 jaar Haagspraak beland ik op een feestje op de Hofplaats: 200 jaar Staten-Generaal met muziek en zo.
Ed Struijlaart +’band maakte er een vrolijke boel van. Informatiestands verschaften inzicht in 200 jaar Staten-Generaal. Maar daar wordt al genoeg over verteld in de media.
Muziek vind ik belangrijker. Dus Ed, geef hem van Jetje!
Zelden is het Mekka van de Haagse popmuziek zo afgeladen met VIH’s als met het eerbetoon aan de maker van Haagse Harry, Marnix Rueb.
Hoe moeilijk is het voor mij met het hart op de tong vooraf het stilzwijgen te bewaren aanwezig te zijn bij het afscheid van deze nu al legendarische cartoonist van de Haagse ziel, zo mooi omschreven door Willem Post die vóór mij naast Wim de Bie de trap oploopt naar de Grote Zaal van het Paard: Den Haag heeft een ziel! Dat is hier goed te merken.
Een ziel die door Boozy en Karel Kanits al wordt geroerd op de hoek van Prinsegracht en Jan Hendrikstraat waar ik hen ruim een uur vóór aanvang al tref. Jack Daniëls zou een plekkie krijgen, dat is duidelijk.
gewoon een einde Marnix feestje is het geworden inclusief de Haagse Règâhs
Vriend, columnist en zakenpartner Sjaak Bral komt na een korte geschiedschrijving aan het woord over de karakteristieke trekjes (..) van de tekenaar die in rook opgaat:
“Als ik ergens aan dood ga is het roken, dan hoef ik ook niet te stoppen.”
De hoeveelheid teer in Rueb’s werkkamer is volgens Bral zo groot, dat Shell er proefboringen kan doen naar schaliegas.
Een afscheid van een Haags icoon, Haagse Harry, wordt het natuurlijk niet. Hij heeft ervoor gezorgd dat het Haags op de kaart is gezet, inclusief het Haags Tale Instituut met het Haags Dictee en de (zelfs al herziene) uitgaven van het Groen Geile Boekie. Sjaak Bral, vriend en partner voor de uitgeverij Kap Nâh samen met broer Robert-Jan die dan het woord neemt. In de haag daar woont een graaf en zijn zoon heet Harry.
De drie kinderen hadden ook iets te zeggen dat zij vooral plezier met Marnix hadden
Als broer RJ zijn gesprek inzet “als cowboys onder elkaar”, hamert hij op de concerten die Marnix op dit podium heeft laten schieten omdat hij ongelovig was. Ongelovig dat Prince, Bruce en Mick er in het geheim optraden; “Allemaal muzikanten die jij boven alle muziek adoreerde. Heb je nou je zin? Nu ben je in het middelpunt van de belangstelling en je hoeft niets te zeggen, blijf maar lekker liggen cowboy! Godverdomme!”
oog in oog met zijn wereldidool The Boss en meezingen …in Zuid Afrika
Rock & Roll! Roept hij tot slot waarna keihard de Stones inzetten met Satisfaction. Bart Chabot op weg naar Tilburg voor een onderzoek naar een hersentumor ziet vergelijkingen tussen Louis Couperus en Den Haag en Haagse Harry. Er moet een standbeeld komen van Haagse Harry.
‘Puur Gelul’ Boozy in zijn onvervalst puâh Haags en Karel Kanits met Jack Daniels in de aanslag
In zijn onverwoestbare Haagse dialect spreekt Karel Kanits dat Marnix niet naar de dokter had moeten gaan. We zijn allemaal wel eens ziek. OK een beetje kortademig komt erbij. Maar dan moet je mij zien als ik mijn schoenen ’s ochtends aantrek. De grap van de Jood die in een concentratiekamp vanuit de uitkijktoren wordt neergeschoten en de kampwachten ‘Schwalbe!’ roepen is een grap die toch echt van Marnix is.
Huisvriend en columnist Marcel Verreck vertelt over het kind dat in de roker is blijven leven. De wereld is wit en Marnix gaat naar buiten: “Wat ik ga doen? Sleetje rijden natuurlijk!” Marnix is dan 56! Joris Wijsmuller doet normaal geen toespraken van een papiertje, maar herhaalt nu namens burgemeester wat de vader van Haagse Harry voor de stad heeft betekent. Persoonlijk zal Wijsmuller zijn blauwe kijkers vooral missen. De Reigâhs sluiten het einde Marnix feestje af met een romantische flamenco Fragile, Dat is de Haag! En uiteraard Oh, oh De Haag …
De indrukwekkende maar vrolijke happening in het Paard.
Opeens staat zij daar pal voor mijn deur en midden op de stoep zodat voorbijgangers er omheen moeten lopen. De chique damesfiets op een beugelstandaard, grijs, een beetje robuust met een bagagerek voorop en met een zwart omwikkeld kettingslot om het achterwiel. Een koperen hangslot kleedt het geheel af. Dan denk ik dus meteen aan een feestje. Bij de buren meestal. Dan kan ik er nog inkomen dat de vrouwelijke feestganger bij nader inzien zo aangeschoten moet zijn dat zij toch maar haar rijwiel heeft laten staan. Maar de buurvrouw die komt aanlopen, weet van niets.
de grijze dame nu tegen de gevel geplaatst
Nu wordt het interessant. Wie zet haar fiets in de nacht van zaterdag op zondag vóór Kerstmis nu zó onhandig voor een deur neer die zij niet is binnengegaan? Niet alleen wij, de bewoners maar ook voorbijgangers moeten er omheen lopen. Let wel, zij is dus niet op het betreffende adres op bezoek geweest. Is dat een poging tot aandacht? Is de rijwielbezitster voor onze deur door een (on)bekende opgehaald en weet zij niet meer waar zij haar fiets heeft gelaten? Zijn hier loverboys aan het werk? Is het een lokfiets van de politie? Werd de berijdster onderweg onwel en is zij per ambulance afgevoerd? Saillant detail is nog dat de rijrichting waarop de fiets is neergezet tegen het verkeer in is.
Zodra ik de fiets op een wat vriendelijker manier voor voetgangers ga neerzetten, bijvoorbeeld tegen onze gevel, geeft dat de indruk dat de eigenaar van de fiets bij ons op bezoek is. En dat is niet het geval. Ik laat haar dus nog even zo staan. Totdat ik ’s avonds thuiskom en de fiets nog steeds onaangeroerd zo staat, plaats ik hem toch maar tegen de muur.
En vanochtend toen ik wakker werd en de grijze dame nog steeds zo zie staan, moet ik dit toch even kwijt.
