since ‘96
In rap tempo worden op Driekoningen de kerstbomen tot houtsnippers verhakseld. De op straat verzamelde bomen worden met twee of meer tegelijk bij de lurven gepakt en in de gulzige hakselaar geworpen. Per boom doet deze er onder oorverdovend lawaai slechts één seconde over.
Toch gek dat duizenden bomen zonder enig protest jaar in jaar uit worden geplant om uiteindelijk te worden vernietigd. Wel blij dat het ophalen van kerstbomen niet meer door rivaliserende straatbendes wordt gedaan …
De feestdagen komen eraan en dan is het voor de Bijenkorf geen twijfel om daar in haar etalages in de Grote Marktstraat aandacht aan te besteden. Eigenlijk moet ik het omdraaien: aan de etalages van de Bijenkorf zie je dat de feestdagen er aankomen. Te beginnen met, ik durf het bijna niet te noemen (..), de intocht van Sint Nicolaas.
Zie ook
Marks & Spencers was toch opnieuw vertrokken uit het centrum van Den Haag, of lijd ik aan zinsbegoocheling? De vrolijke etalagekleuren mintgroen, zilver en wit en bovendien de blingbling entreeverlichting in de Grote Marktstraat doen vermoeden dat hier iets anders aan de hand is.
In de media zie ik de behoefte ontstaan aan compleet nieuwe aandachtsgebieden waarvan veganistisch en VR mij het meest positief overkomen. Maar ook de meer tijdelijke thema’s vragen mijn aandacht. Wat te denken van het komende Halloween? Dat gaan we toch irl (in real life) beleven? Wij duiken tijdens de herfstvakantie toch tijdens de schemering de meest aantrekkelijke winkelstraat in begeleid door onze voor die belevenis uitgedoste kinderen?
Hele kastelen worden volgens de griezelperiode ingericht en we kunnen er tijdens de herfstvakantie zelfs naar op uit trekken in Kasteel Duivenvoorde bijvoorbeeld.
Vandaag wordt zoon Robin 37 jaar en hij heeft vrij genomen om met zijn gezinnetje naar Zeeland te gaan. Zeeland? Ja, Zeeland waar ook Zeeuws-Vlaanderen toe behoort en het plaatsje Graauw, waar opa De Gijzel is geboren. Misschien dat het de roots van zijn voorvaderen zijn die hem deze richting uit doen trekken.
Alles wijst deze dagen naar de betrokkenheid van het verleden. Fon die zijn schoenleest kwijt wil, maar ook weer niet omdat deze tot het De Gijzel erfgoed behoort. En Paul die opeens het nut van de leest inziet om deze ‘op de tuin’ als een soort aambeeld te gaan gebruiken. Hennie die blij is dat het zware kleinood toch in de familie blijft. En zo appen wij wat af deze dagen met als toenemend en afzwakkend centrale oog in al die turbulentie: Alphons.
De kunst van het ouder worden …
Je zal toch maar met je auto aan de stoeprand gekluisterd staan en hierdoor niet meer weg kunnen komen. Dit overkwam, liever gezegd overkomt regelmatig, een oudere dame bij mijn dochter in de straat. De vrouw stond hulpeloos te kijken of iemand zo vriendelijk wilde zijn haar wat stevig geparkeerde rode autootje los te krijgen van de stoeprand. Zelfs het stuur was niet te bewegen volgens Mark die het niet kon aanzien en haar te hulp schoot.
Je begrijpt het al, dit gaat niet over een normale auto maar de Canta, het een-meter-tien brede brommobiel van fabrikant Waaijenberg Mobiliteit. Het is de enige fabrikant van brommobielen in ons land, de Canta. Hoe erg moet het niet zijn voor afhankelijke oudere gebruikers te horen dat de productie van de rijbewijs-vrije Canta oktober vorig jaar (2017) is gestopt? Maar hoe fijn is het te vernemen dat er een nieuwe, elektrische ook rijbewijs-vrije mobiel, in de maak is.
Zie ook op Flickr.com
