Als je hoort dat iemand het verbiedt, is het zo kinderachtig het juist wél te doen. Geitenneuker een woord dat niet in mijn actieve woordenschat voor komt. Ik vind zo’n uitspraak getuigen van minachting en een manier van ruzie zoeken.
Het ergert mij dat de media ook steeds vaker platte taal gebruiken. In het journaal bijvoorbeeld is de uitdrukking ‘in de fik gaan‘ al bijna even normaal als ‘in brand vliegen‘. En die auto is niet gestolen maar gejat. Is dat met de tijd meegaan of bang zijn je populariteit te verliezen?
Het zou een idee zijn om naast het Groene Boekje een aanhangsel van het Juist geschreven woord, uitdrukkingen en gezegden op te nemen onder de titel ‘Plat en Bargoens‘
Plat Haags is leuk omdat er een kern humor in zit als je het op z’n Haags uitspreekt. Een gevleugelde uitdrukking van ons aller Haagse Harry over zijn partner is ‘kankâh hoeâh‘. Maar wanneer een gekleurd jongetje van dertien op straat dat tegen een oma met kleinkind zegt, getuigt dit van minachting en onopgevoed zijn.
‘Geitenneuker‘ is van een zelfde kaliber. Vindt Hans Teeuwen nu dat het scheldwoord naar Erdogan gebruikt mag worden of herhaalt hij het veelvuldig omdat Erdogan het verbiedt en zijn kliklijn heeft geactiveerd?
Ik vind dat de gebruiker van het scheldwoord zichzelf in een bedenkelijk daglicht stelt en dat de publieke opinie hem daar wel op af zal rekenen.
Precies zo, moeten wij omgaan met het klik incident van Erdogan. Stiekem is hier het thema en het karakteriseert de mens Erdogan, een staatshoofd onwaardig!
Iedereen is er, als op de Grote Markt het aftellen begint en de enige echte Haagse Harry op zijn voetstuk wordt onthuld. De perfecte plek waar iedere voorbijganger en belangstellende dit Haagse icoon kan zien en voelen.
De door Sjaak Bral beloofde explosie blijft gelukkig uit, ook al ziet de rook boven de opstelling er dreigend uit. Maar wethouder Joris Wijsmaker, eh … muller noemt wel iets explosiefs in zijn verhaal. “Den Haag heeft er een Lieverdje bij, maar dit is geen lieverdje maar beter gezegd een kanonskogel: de Kanonskogel van Den Haag!”
De massaal toegestroomde Harry fans zingen uit volle borst “Oh oh Den Haag …” ondersteund door de originele “Kap Nâh” blaaskapel.
Het lijkt alsof de ambulances expres tot driemaal toe zich achter de menigte door wringen om aandacht op het enorme spandoek te vestigen: “De Haag zal jullie missûh!”
Het woordje ‘trots’ kan broertje Robert-Jan gewoon niet meer horen. Ja hij is enorm trots dat Marnix met dit vijfduizend kilo wegende keramiek voor goed wordt geëerd.
Er is wat as van Marnix in het beeld verwerkt want as hoorde bij deze verstokte roker. Met recht kun je nu zeggen dat Haagse Harry het middelpunt is van de stad en dat Den Haag om zíjn as draait. Aldus Sjaak Bral.
Eigenlijk vond Marnix dat Haagse Harry alles al had gezegd: “Ik wogt zau moe van die gauzâh,” en die gedachte krijgt inhoud in het nieuwe en waarschijnlijk allerlaatste boek: ‘Haagse Harry, De Mazzoll!!’.
hoe diep kan liefde gaan voor onze stadsheld Haagse Harry … Spontaan ontbloot mannenbeen
Op Haagspraak zie ik een heuse Haagsche Paaschquiz verschijnen. Leuke vragen die je al dan niet met je hoofd kunt beantwoorden maar zeker kunt gaan googelen.
Vragen over puur Haagse onderwerpen als: de mascotte van ADO, Q65, de Hofvijver, Kees van Kooten, ga zo maar door. Een makkie, toch?
Geweldig dat Haagse Harry straks twee meter hoog op de Grote Markt komt te staan. De cultuurprijs van Den Haag 2014 – goed voor een geldbedrag van vijftigduizend euro – werd postuum aan de overleden Marnix Rueb toegekend. Broers Robert-Jan en Alex en vriendin Nienke kunnen hun geluk niet op dit bedrag uit handen van wethouder Joris Wijsmuller te kunnen besteden aan een permanente maar vooral onstuimige herinnering aan onze Haagse vriend.
Het is leuk als je ook de Haagse Kei postuum krijgt toegekend, maar het wordt een beetje moeilijk deze ook postuum overal mee naartoe te nemen.
Dan is zo’n beeld dat ik in het klein al heb gezien natuurlijk veil betâh!
Nu alleen nog effûh un pakkend teksje verzinneh voâh het witte t-shirt van Harry. Heb je een idee, mail dat dan aan info@iklulhaags.nl. De Erven van Marnix hebben daar een leuke prijs voor in gedachten.
Zelden is het Mekka van de Haagse popmuziek zo afgeladen met VIH’s als met het eerbetoon aan de maker van Haagse Harry, Marnix Rueb.
Hoe moeilijk is het voor mij met het hart op de tong vooraf het stilzwijgen te bewaren aanwezig te zijn bij het afscheid van deze nu al legendarische cartoonist van de Haagse ziel, zo mooi omschreven door Willem Post die vóór mij naast Wim de Bie de trap oploopt naar de Grote Zaal van het Paard: Den Haag heeft een ziel! Dat is hier goed te merken.
Een ziel die door Boozy en Karel Kanits al wordt geroerd op de hoek van Prinsegracht en Jan Hendrikstraat waar ik hen ruim een uur vóór aanvang al tref. Jack Daniëls zou een plekkie krijgen, dat is duidelijk.
gewoon een einde Marnix feestje is het geworden inclusief de Haagse Règâhs
Vriend, columnist en zakenpartner Sjaak Bral komt na een korte geschiedschrijving aan het woord over de karakteristieke trekjes (..) van de tekenaar die in rook opgaat:
“Als ik ergens aan dood ga is het roken, dan hoef ik ook niet te stoppen.”
De hoeveelheid teer in Rueb’s werkkamer is volgens Bral zo groot, dat Shell er proefboringen kan doen naar schaliegas.
Een afscheid van een Haags icoon, Haagse Harry, wordt het natuurlijk niet. Hij heeft ervoor gezorgd dat het Haags op de kaart is gezet, inclusief het Haags Tale Instituut met het Haags Dictee en de (zelfs al herziene) uitgaven van het Groen Geile Boekie. Sjaak Bral, vriend en partner voor de uitgeverij Kap Nâh samen met broer Robert-Jan die dan het woord neemt. In de haag daar woont een graaf en zijn zoon heet Harry.
De drie kinderen hadden ook iets te zeggen dat zij vooral plezier met Marnix hadden
Als broer RJ zijn gesprek inzet “als cowboys onder elkaar”, hamert hij op de concerten die Marnix op dit podium heeft laten schieten omdat hij ongelovig was. Ongelovig dat Prince, Bruce en Mick er in het geheim optraden; “Allemaal muzikanten die jij boven alle muziek adoreerde. Heb je nou je zin? Nu ben je in het middelpunt van de belangstelling en je hoeft niets te zeggen, blijf maar lekker liggen cowboy! Godverdomme!”
oog in oog met zijn wereldidool The Boss en meezingen …in Zuid Afrika
Rock & Roll! Roept hij tot slot waarna keihard de Stones inzetten met Satisfaction. Bart Chabot op weg naar Tilburg voor een onderzoek naar een hersentumor ziet vergelijkingen tussen Louis Couperus en Den Haag en Haagse Harry. Er moet een standbeeld komen van Haagse Harry.
‘Puur Gelul’ Boozy in zijn onvervalst puâh Haags en Karel Kanits met Jack Daniels in de aanslag
In zijn onverwoestbare Haagse dialect spreekt Karel Kanits dat Marnix niet naar de dokter had moeten gaan. We zijn allemaal wel eens ziek. OK een beetje kortademig komt erbij. Maar dan moet je mij zien als ik mijn schoenen ’s ochtends aantrek. De grap van de Jood die in een concentratiekamp vanuit de uitkijktoren wordt neergeschoten en de kampwachten ‘Schwalbe!’ roepen is een grap die toch echt van Marnix is.
Huisvriend en columnist Marcel Verreck vertelt over het kind dat in de roker is blijven leven. De wereld is wit en Marnix gaat naar buiten: “Wat ik ga doen? Sleetje rijden natuurlijk!” Marnix is dan 56! Joris Wijsmuller doet normaal geen toespraken van een papiertje, maar herhaalt nu namens burgemeester wat de vader van Haagse Harry voor de stad heeft betekent. Persoonlijk zal Wijsmuller zijn blauwe kijkers vooral missen. De Reigâhs sluiten het einde Marnix feestje af met een romantische flamenco Fragile, Dat is de Haag! En uiteraard Oh, oh De Haag …
De indrukwekkende maar vrolijke happening in het Paard.
