Tag: kunst en cultuur

Whatever

Geplaatst in art, innovatie, interview, kunst, natuur en milieu, opmerkelijk, sociale media, stadsflitsenGetagd , , , , Een reactie plaatsen

Bruno van den Elshout, je weet wel de man van de 1000 horizon-zeegezichten, heeft weer een nieuw project op de korrel: Whatever the Weather. Maar liefst 144 mensen in 2018 nodigt hij uit, niet allemaal tegelijk, maar per persoon acht uur met hem op het Haagse Zuiderstrand door te brengen en zo te zien wat een wezenlijke ontmoeting mogelijk maakt.

Deelnemers Whatever the Weather uitgestald

Dus dat waren de tientallen bordjes op het Koningsplein tijdens het Design Kwartier die een kwart van het plein in beslag namen. Ik fietste er de dag ervoor al aan de blanco achterkant langs. De getoonde hoofden zijn van mensen die al meedoen en het gesprek achter de rug hebben. Wij spraken Bruno nu zelf ook.

Op de achtergrond zie je duidelijk de hoofden van deelnemers die het gesprek al achter de rug hebben.

Whatever de Weather krijgt in de loop van 2018 vorm in een boek en tentoonstelling.

Pauline bezoekt Sunny Court

Geplaatst in art, cultuur, natuur en milieu, sociale mediaGetagd , , , , , 3 reacties

Voorafgegaan door begeleiders van burgemeester Pauline Krikke wandel ik op vrijdagochtend de werkplaats van Paul van Laere binnen. Daar staat de man steen te houwen in zijn gewone kleding. Alsof hij belangrijk bezoek verwacht. Jawel de man dacht zelfs dat ik dat bezoek al was. Maar niets is minder waar.

Het is inderdaad de ochtend dat Pauline Krikke in het kader van haar kennismaking met de stad op onverwachte momenten een informeel bezoek aflegt dit keer in Duinoord’s parkje Sunny Court. Daar is de steen- en beeldhouwer over getipt en zoals ik van hem gewend ben niet zonder gevolgen. Meteen heeft Paul met het buurtcomité Duinoord en de redactie van Lopend Vuurtje enige voorbereidingen getroffen in zijn atelier. Hoe spannend kan het zijn als de tekenen zich werkelijk aandienen van dit ‘onverwachte’ bezoek.

Het publicatiebord bij de poort verwijst ook naar minder recente nieuwtjes.

Ook Paul moet eraan geloven dat de nieuwe media soms dichterbij zijn dan verwacht.

Al wandelend in het Sunny Court wordt Pauline bijgepraat over de geschiedenis van het voormalige tennispark dat in het verleden ruimte bood aan de eerste spoorlijn naar Scheveningen.

Het bezoek van onze nieuwe burgemeester aan Sunny Court en de werkplaats van de steenbeeldhouwer is hier niet geregistreerd maar dat bevestigt maar weer eens het informele karakter van dit bericht.

Wellicht later zullen beelden hiervan nog worden toegevoegd.

 Claudia’s vlog

Geplaatst in art, kunst, raaR, sociale mediaGetagd , , , , Een reactie plaatsen

In Frans’ paradijs tijdens de open garden party maakten wij al kennis met de vrolijke kunst van dochter Claudia. Soms denk je dan dat het een bevlieging is en dat aan die kunst langzaam een einde komt. Maar daar ga ik vanaf vandaag toch anders over denken nu ik haar eerste nieuwsbrief ontvang met daarin de aankondiging van een wekelijkse vlog.

Vloggen is in en bijna als vliegen rond de brij krijg je de meest onbenullige monologen in vlogs toegezonden. Maar niet bij Claudia Schmit. Zij heeft echt wat in haar mars en is op Rodos haar eerste aflevering gestart over de daar door haar gecreëerde kunst. 

Purple Haze is haar eerste onderwerp van haar vlog

 Zie voor jezelf of je wekelijks haar nieuws wilt ontvangen. 

En oh ja, ter introductie is op al haar werk tijdelijk een prettig percentage korting van kracht. Ik wens Claudia veel inspiratie toe de komende tijd. 

Bijna werelds ..

Geplaatst in art, Gezin, raaR, stadsflitsen, verkeerGetagd , , , , , , Een reactie plaatsen

Terug van een onverwacht turbulente vakantie valt het op hoe stil het in mijn geboortestad Den Haag is. Niets duidt op enig werelds bestaan. De aan de brug geketende blauwe damesfiets heb ik vóór de vakantie wekelijks in omvang zien afnemen, zelfs met de wegsleepwaarschuwing van de Dienst Stadsbeheer. 


Nu kan ik het geen fiets meer noemen. Zelfs een weesfiets is het niet meer. Maar het bonnentje met de wegsleepwaarschuwing hangt er nog steeds aan. Weerbestendig waarschijnlijk.

Deze jongeman was het allemaal niet opgevallen toen ik hem erop wees. Zittend tegen het beeld van Dirk Wolbers uit 1938 waant hij zich in een wereldstad die snelverkeer steeds verder terugdringt op éénbaans rijwegen waar auto’s te gast zijn op sterfietspaden en de elektrische laadpalen niet aan te slepen zijn. In 1938 was het verkeer en veiligheid al onderwerp van gesprek als je de fraaie auto in steen aan de moeder met kinderen voorbij ziet razen.