Bruno van den Elshout, je weet wel de man van de 1000 horizon-zeegezichten, heeft weer een nieuw project op de korrel: Whatever the Weather. Maar liefst 144 mensen in 2018 nodigt hij uit, niet allemaal tegelijk, maar per persoon acht uur met hem op het Haagse Zuiderstrand door te brengen en zo te zien wat een wezenlijke ontmoeting mogelijk maakt.
Dus dat waren de tientallen bordjes op het Koningsplein tijdens het Design Kwartier die een kwart van het plein in beslag namen. Ik fietste er de dag ervoor al aan de blanco achterkant langs. De getoonde hoofden zijn van mensen die al meedoen en het gesprek achter de rug hebben. Wij spraken Bruno nu zelf ook.
Op de achtergrond zie je duidelijk de hoofden van deelnemers die het gesprek al achter de rug hebben.
Whatever de Weather krijgt in de loop van 2018 vorm in een boek en tentoonstelling.
‘Wij werken aan een duurzame internationale Metropoolregio, waarin bewoners en bedrijven zich optimaal kunnen ontplooien, internationale bezoekers zich welkom voelen en belangrijke bestemmingen eenvoudig en prima bereikbaar zijn.’
Zie hier de indrukwekkende introductie van de Metropoolregio Rotterdam – Den Haag (MRDH). Een fraaie prent van het Manhattan aan de Maas hoort daar natuurlijk bij. MRDH is de opdrachtgever van het plaatsen van de nieuwe abri’s, je weet wel de nieuwe kwetsbare en zitplaatsarme wachthuisjes van bus- en tramhaltes bij jou om de hoek. Ik krijg daar een beetje ‘Nederland-Brussel gevoel’ bij.
reizigersinformatie is te kostbaar om in bus- en tramhokjes te plaatsen; het palenwoud neemt verder toe
Eerder verbaasde het mij al waarom de elfhonderd perfecte halteplaatsen van de HTM met passagiersinformatie geruimd moesten worden voor een saai, grijs en kwetsbaar model dat zo uit de periode Nieuwe Zakelijkheid kan komen. Nu blijkt dat de opdrachtgever ergens in Rotterdam huist. Wij geven onze macht over bushokjes dus ook al uit handen. Niet alleen North Sea Jazz verdween naar Rotterdam maar nu ook al de inrichting van de tram- en bushaltes! In de nieuwe abri’s kunnen geen elektronische informatieborden worden geplaatst. Wel aan een paal in de buurt. Is leuk als het regent en het is een ongewenste uitbreiding van het bestaande palenwoud.
Wat is dat toch met onze bestuurders? Wat voor gouden bergen wordt hen beloofd dat zij Haagse cultuur en nu weer comfort zo makkelijk uit handen geven?
Gebiologeerd door het fraaie hekwerk aan de Turfmarkt lopen wij met ambtenaren de ministeries van Veiligheid en Justitie en van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties binnen.
het fraaie hekwerk van Turfmarkt 147 vertoont details die ergens aan doen denken …
“Dit moet je beslist even zien”, belooft Guido mij na een interessante OK van vanmorgen.
De goudkleurige draaideuren wel vier in getal laten steeds slechts één persoon door. Een benaderingssensor stelt de deuren in werking zodat de ambtenaar niet hoeft te duwen bij binnenkomst en vertrek. Het houdt de ruiten ook langer schoon.
Eenmaal binnen overweldigt de ruimte. Op zich zou dit al kunst kunnen worden genoemd. Leeg en twintig meter hoog. In de verte ook weer in goudkleur de balie voor ontvangst met een in vlees uitgevoerde receptioniste. Naar boven kijkend zie ik door het glazen dak met imposante draagconstructie de eindeloos hoge gevels van deze nieuwe departementsgebouwen. VenJ in rood ‘baksteen’ en BZK in antraciet.
Kunst is hier nog niet te vinden, maar zodra wij rechtsaf slaan langs een vriendelijke bewakingsagent in zwart, zie ik de UFO staan van Matthias Grothus. Het niet nader te definiëren object lijkt zo weg te kunnen vliegen, ware het niet dat de stroom er niet op staat. Het ruimteschip gemaakt van restmateriaal oogt als een vervoermiddel uit de jongste Mad Max film.
UFO’s, Veiligheid en Binnenlandse Zaken die combinatie zie je niet zo vaak, maar wel in de kunst
En wij kunnen contact leggen met de interstellaire ruimte via een aardse videofoon. De hoorn van het apparaat praat je in het Engels bij over buitenaards bestaan. Het beeldschermpje toont in zwart wit het eindeloze heelal met wegdraaiende planetenstelsels.
Wauw! De kunstcommissie van VenJ en BZK moet over een zekere autoriteit beschikken om deze futuristische Installatie getiteld ‘Transparant in contact’ te kunnen presenteren. Jammer dat er naast FB geen website van bestaat.
Op werkdagen van 7.00 tot 19.00 uur kan jij ook een kijkje nemen tot 21 augustus 2015. Turfmarkt 147, Den Haag.
Wel even de stekker erin doen.
Ik rijd er al jaren aan voorbij, maar kan het vandaag niet nalaten af te stappen. Met de deuren open vanwege de warmte kan ik een club meisjes in blauw-witte werkschorten geboeid aan het werk zien rond een lange tafel. Ieder heeft een werkstuk van klei voor zich. Het blijkt een snelcursus boetseren bij Hoeboer Keramiek Suezkade 1.
Dit creatieve pottenbakkersatelier bestaat inmiddels al tien jaar, vertelt Jeroen, die naast Pauline de drijvende kracht is.
Eerst nog gevraagd of ik het tafereel wel mocht filmen. Liever niet, was het antwoord. Maar door toestemming van de meisjes zelf en de hernieuwde kennismaking van jaren terug mocht ik toch dit kijkje in de keuken nemen.
Het meidenclubje is geconcentreerd bezig met het vormgeven naar eigen keus, geadviseerd door Jeroen. Lisa’s verjaardag is wel iets anders dan een doorsnee kinderfeestje.
In september begint de de cursus draaiwerk of wel het vervaardigen van voorwerpen op de draaischijf.
Eigenlijk gek om naar Amsterdam af te reizen voor een feestje op Internet. Helemaal als je weet dat de eerste internetverbinding van Nederland niet in Amsterdam maar in Den Haag was! Toch trekt het Blogbal 2015 dat zijn lustrum viert, drie Haagse bloggers, deze keer vooral om de verkiezing van de Blogger des Vaderlands.
Je wilt toch je stem uitbrengen op zo’n belangrijke benoeming en dat kan alleen maar op een papieren formulier. Je weet wel een door een bepaald procedé verkregen papierpulpsubstantie die gedroogd, beschreven kan worden met vulpen, ballpoint, potlood, viltstift en meer voor dit doel eeuwen terug ontwikkeld schrijfgerei. Ik gebruik het al jaren niet meer.
Het Blogbal is eenvoudigweg op te delen in de volgende elementen: de intake van bloggers all over Holland en de rest van de wereld, de opening van het Blogbal (eerste lustrum), de uitleg van het gebruik van de verkiezingsformulieren, de muzikale omlijsting, de tussenstand, het Afrikaans volksdansen, de telling en de prijsuitreiking en benoeming tot BDV 2015.
Altijd goed als je iemand uitnodigt die vertrouwd is met sociaalmaatschappelijke ontwikkelingen die een duwtje in de rug nodig hebben, zoals de vrouwenemancipatie dat kreeg in de vorige eeuw van feministe, voormalig politica en sociaal geografe Hedy d’Acona. Zij zegt zich zonder moeite te hebben losgerukt uit het veel minder in aanzien staande Boekenbal dat tegelijkertijd elders in Amsterdam plaats heeft. Zonder kennis van internet en er toch helemaal aan verknocht zijn, daar heb je Hedy voor! Haar toespraak is opgenomen in Nurksmagazine.
De kwajongens uit Den Haag van Blogbal 2014 werden al verwacht … (foto Edwin IJsman)
Maar dan is onze ‘C6 bob’ Guido de Happy Hotelier al flink door de fraaie Arti zaal aan het cruisen met adequate opnameapparatuur. Want zeg nou zelf, als OudZeikWijf je uitnodigt om plaatjes te schieten naar aanleiding van vorig jaar dan kóm je gewoon en doet je ding! Ook al brandt er op een zeker moment een partijtje armpjedrukken los die door haargewonnen wordt! Dat te kunnen melden is zo’n gevecht alleen al waard! Mede Haagspreker Edwin vindt dat dit écht niet kán en meldt zulks ook meteen digitaal.
Ton van Eck van Dagtaak wordt door Bas Taart hoe ‘vernederend’ met drie stokslagen tot Blogger des Vaderlands geslagen: goed voor duizend Pietermannen in de pocket. Die ziet meteen als eerste (dag)taak de Dictator des Vaderlands te slaan. En wie kan dat beter zijn dan Oud Zeik Wijf. Zonder haar zou dit hele festijn niet in Arti et Amicitiae tot stand zijn gekomen.
Het podiumpje stroomt zo aardig vol met de complete Blogger-Des-Vaderlands nominatie inclusief Blogbalorganisatie. En de bloggers er omheen? Die keuvelen heel wat weg over vroegâh en nu, maar kijken vooral uit naar de toekomst.
