Gisteren kwam ik in het Volkspaleis – voorheen de turbinehal van het GEB – aan de De Constant Rebecquestraat Kees Koomen tegen, gedachte eigenaar (red.) van het fraaie Trendbeheer. Hij zei mij: “Ik zie niet veel meer van je de laatste tijd …”. Zo’n uitspraak vraagt natuurlijk een weerwoord: “Dat klopt. Er is ook weinig nieuws waar ik aandacht aan wil geven en dat ik de moeite waard vind”, in de betekenis van nieuwe niet eerder vertoonde manifestaties en kunstuitingen. Hij vindt van niet en noemt Zuid 57 het adres van Theater Dakota, als voorbeeld.
Naschrift
Daarmee noemt hij meteen de reden waarom ik ‘de laatste tijd’ vaak twijfel of ik wel zal gaan naar het zoveelste stadsfeestje waar ik als Interniek en Hagaz!ne voor word uitgenodigd. Waarvoor doe ik het eigenlijk? Ik vind schrijven leuk en wil ook graag wat ik beleef aan anderen tonen. Maar of ik daar nu voor uitgenodigd wil worden? Ik word er flink onrustig van.
Aandacht aan een onderwerp geven ter meerdere eer en glorie van de gastheer of -vrouw?
Laten zien dat ik er nog ben? Ik blog, dus besta!
Krijg ik graag reacties? Ja! Van mijn zusje Hennie bijvoorbeeld! Maar waarom reageren mijn broers eigenlijk nooit? Zij bekijken het hele internet nauwelijks en kijken gewoon heel anders.
Kan ik uitnodigingen als van Marcello en Els van Galerie HAAGS wel negeren? Ja hoor. Moeten ze Marjolein ‘Spuiforum Eurojust etcetera‘ de Jong MOODS by Hans Willink maar niet laten openen.
En de E-ON Electriciteitsfabriek (opende zij ook in het donker) is gewoon eindelijk wat wij twaalf jaar geleden al wensten, als ons Volkspaleis.
Komt dat zien! 30 dagen/30 events van 7 september tot 7 oktober 2013.
Eigenlijk wil ik alléén gaan naar de bijeenkomst United We Work bij Stroom. Maar ook hier gaat alleen niet meer op als mijn oudste broer Hans (uit Tilburg) mij op de schouder tikt op het moment dat ik de voordeur op slot doe. Samen maken wij de introductie mee van organisaties die een samenwerkingsvorm bedachten, vooral gericht op het uitwisselen van diensten voor elkaar en niet alleen voor geld. En dat leggen ze uit ook; ieder op hun eigen unieke manier!
vroege vorm van samen werken
De tentoonstelling United We Work is zo vers dat er nog gestofzuigd wordt als de presentatie van de deelnemers begint, zo horen wij vertellen.
herkenningen uit Haags verleden met broer Hans
Het is verfrissend om met mijn broer Hans dit mee te maken. Net als ik geboren Hagenaar, verkiest hij na een opleiding als binnenhuisarchitect en beeldend kunstenaar aan de KABK slechts even het beroep van studie uit te oefenen. Maar zijn gedachten brengen hem al snel buiten de muren van zijn toenmalige werkgever. Het leven als yoga docent biedt meer dan het aardse bestaan van werknemer. En zo stuurt ook hij met zijn vrije gedachten over hogere levensvormen sinds jaar en dag zijn cursisten naar een rustiger en hogere kwaliteit van leven.
wel heel dichtbij in Duinoord samenwerken
Met hem wandel ik de expositieruimte door en terwijl ik denk dat ik hem van alles moet uitleggen, komt hij zelf met voor mij nieuwe zienswijzen op het tentoongestelde. Een moment voor een filmpje bedenk ik mij gelukkig net op tijd. Want wat hij vertelt, zo is mijn instelling ook, moet eigenlijk iedereen weten. Net als deze expositie van nieuwe en soms eeuwenoude vormen van samenwerking.
De Presentaties
Het Broodfonds bedacht voor en door zelfstandige ondernemers die in geval van arbeidsongeschiktheid voor elkaar een schenkkring vormen voor het het eerste levensonderhoud. TAAK:coöperatie ontwikkelt educatieve programma’s over maatschappelijke onderwerpen als ecologie, stedelijkheid, socalndesign en mensenrechten. Omdat hèt een coöperatie is kan iedereen die actief betrokken wil zijn, deelnemen. BLIJStroom kunnen wij heel goed gebruiken getuige de enorme bedragen die wij tegenwoordig aan het openbare nutsbedrijf kwijt zijn. Terugbetalen zullen zij of uitwisselen tegen zelf geleverde energie dat is de oplossing volgens de presentator.
een flits van de presentatoren bij Stroom
Opvallende deelnemer is een bank en wel de Rabobank: coöperatieve bank met 139 zelfstandige leden die allen een vergunning van De Nederlandsche Bank bezitten. Leningen en investeringen vinden in samenwerking plaats met slechts tot doel de wensen van de klant te realiseren. Aldus de overtuigende spreker.
Ook de Orde van Vrijmetselarij is van de partij. Hier wordt het opeens een beetje schimmig stil als wij de vraag krijgen wie er een indruk over wil geven. Niemand kent het schijnbaar en de vage beelden die erover bestaan, kent opeens niemand meer. Maar de vrijmetselaar laat zich niet uit het veld slaan en zet het doel helder uiteen. Het bewerken van de samenleving van een ruwe steen tot een te voltooien bouwwerk door voordrachten van de leden. De open dagen zijn voor iedereen toegankelijk. 1646:skunstenaarscollectief is hier al langer bekend met het stimuleren van nieuwe werken op locatie. Evenals de Pander Woongroep al eerder in de wereld van alternatieve leefomgevingen met zelf regulerende waterzuivering op het binnenterrein van de voormalige Haagse meubelfabriek.
De Elektriciteitsfabriek aan de De Constant Rebecquestraat kon eindelijk bezocht worden door kunstminnend publiek tijdens de jongste TodaysArt (TDA12). Tien jaar (!) geleden al liep een groep stadsreizigers door deze leegvallende hallen met beloftes voor diverse creatieve invullingen. Dus mijn verwachtingen waren hoog gespannen. Direct bij binnenkomst al in de oude turbinehal valt de enorme ruimte op die je zelden ergens anders kunt zien.
Enorme hoogtes ook waar de makers van de delicate kunst best wel problemen mee hadden. Want hoe krijg je een verticaal rollende band met bovenin en onderop een katrol in het midden van een hal opgehangen tussen twee kabels op twintig meter hoogte? Maar het is ze gelukt getuige de enthousiaste Peter Zuiderwijk die met de door het publiek gevouwen vliegtuigjes aan het helpen is deze op hoogte gelanceerd te krijgen. Maar ook het grote videobeeld imponeert.
