Tag: opinie

Jouw, mijn ieders mening

Praatje Pies

Geplaatst in openbare ruimte, raaR, sport, opmerkelijk, ergernisGetagd , , , , 1 reactie

Vaak heb ik kritiek op openbare toiletten in de Nederlandse steden en natuurlijk vooral in Den Haag. Omdat ze er gewoon niet zijn! Op vakantie in het buitenland zijn deze overal te vinden. Zelfs in de parken kom je het universele logo van een mannetje, vrouwtje en rolstoel tegen. Maar ben je er daarmee al?

Nee! Op vakantie is het wel erg openbaar, dat plassen. Soms hangen de pisbakken nog geen halve meter uit elkaar zonder schotten ertussen. Als je dan met kleinzoon Lucas aan het plassen bent, weet je weer hoe makkelijk het vroeger ging. Hij is al klaar en staat geïnteresseerd te kijken naar opa zijn leuter waar nog niks uitkomt. “Ga maar alvast”, is dan de oplossing. Maar dat is nog niet alles. 

Als je door de hoeveelheid bezoekers je toiletgang achter een deur kiest, is het maar de vraag of je beter uit bent. Ga je zitten, nadat je de bril met toiletpapier al dan niet met aanwezige ontsmetvloeistof hebt gereinigd dan krijg je onder de zijwanden door, zicht op het schoeisel van de buurman. Is dat prettig dan? Daarom kies ik vaak voor het ruimere invalidetoilet met de handvatten en de wasbak met vloeibare zeepdispenser. Alles is dan verhoudingsgewijs ruimer en op afstand.

Zittend plassen is vaak een must omdat je staand constant de infrarood detectie van het doorspoelen activeert. De kracht waarmee het spoelwater de potten in wordt gejaagd herinnert je eraan in het land van de waterparken te zijn. 

Het is fijn weer thuis te zijn. De stilte en de rust te ervaren van die ‘drukke Laan van Meerdervoort’.

Saxofoon ongewenst?

Geplaatst in ambtenarij, architectuur, art, attractie, design, innovatie, stadsflitsenGetagd , , , , , , , Een reactie plaatsen

Nu het voormalige KLM-gebouw aan de Plesmanweg en later departement van Verkeer en Waterstaat in particuliere handen is gevallen, zullen we ervoor moeten waken dat er geen ongewenste wijzigingen in worden aangebracht. Dit nauwelijks gezegd hebbende blijkt dat de bijna Frans aandoende aanbouw van architect Cees Verhoeven getiteld de Saxofoon zal worden afgebroken. En dat vond ik nu juist zo’n aardig tegenwicht met de voorname uitstraling van het hoofdgebouw. 

Ben ik de enige die dat vindt? Eens even polsen bij een oud-collega, tevens Opûh Koffie klant Gerard Stolk. 

Hoi Gerard,

De Saxofoon mag worden afgebroken, liever eigenlijk zegt wethouder ‘Revisie’. Want het is een hel om in te werken!?!? 

Wat weet deze Revisie wat jij en ik niet weten? Was het een hel om in te werken? Ik wil daar wel een stukkie aan wijden in Hagazine. Die Revis doet zijn naam wel eer aan met ‘ie’ erachter. 

En het kunstwerk van Peter Struycken zorgde er voor de constante lichtverschijnselen. Als de schoonmakers de computer met het lichtprogramma (voor dertig jaar!) maar aan lieten staan! 

Mvg

Niek

Hij schrijft:

Hallo Niek

Ik heb eigenlijk wel goede herinneringen aan dat gebouw. Het was sierlijk en er werkten aardige mensen.

In de Saxofoon zat ook de fitnessruimte, waar ik mijn goddelijke gestalte trainde. Het lichtornament (van Peter Struycken) was mooi en zijn tijd vooruit. Langs het gebouw lag een fietspad dat door zijn glooiende lijn aan het trace van de NZH locaaldienst Scheveningen Voorburg deed denken.

Het was door zijn kleine kamertjes natuurlijk wel een bijenkorf, dat had het gemeen met het hoofdgebouw waar na de renovatie in de jaren 90 (bijna) alle eigenheid was weggesloopt allemaal systeembouw. Revis is natuurlijk een vreemde eend in de bijt. zo gedraagt hij zich ook hij denkt nog steeds dat zijn omgeving een militair oefenterrein is waar allerlei obstakels opgeruimd moeten worden.

Ik vond de organische vormen van het gebouw heel mooi, een tegenwicht tegen het vierkante beleidsdenken.

Laten ze van de Plesmanweg maar appartementen maken. wanneer je de wanden weghaalt blijven er hele grote ruimtes over die opnieuw ingedeeld kunnen worden. Ik zag vanmiddag de nieuwbouw van het VROM gebouw, daar werd ik niet vrolijk van. Ik begrijp dat de architect heeft geprobeerd te voorkomen dat zijn schepping werd verramponeerd.

Tot zover Gerard Stolk. Dus terug naar het heden, waarom de saxofoon neerhalen, zoals vandaag in DenHaagCentraal met een enkele regel door de Rotterdamse projectontwikkelaar Impact Vastgoed wordt gesuggereerd? Waar blijft dan de speelsigheid van de gebogen vormen? De imponerende verlichting van het Peter Struycken ornament? De innovatieve Noorse klimaatbeheersing ín de muren?

‘Ongemerkt’ radiogedrag …

Geplaatst in gezinsleven, media, Regie, televisieGetagd , , , , , , 1 reactie

Bij RTL-Boulevard vinden sommigen zichzelf belangrijker dan de kijker. Vooral radioman Frank Dane heeft er een handje van. Hij doet tijdelijk de videorubriek van Luuk Ikink en heeft er veel lol in. 

Verfrissend, dat wel. Dat je ’n keer niet weet waar je moet gaan staan als je de schermpjes aankondigt is tot dáár aantoe. Maar keer op keer als een soort Hekking vóór het beeldscherm te gaan staan dat je op dat moment zelf staat te behandelen!?! Een beetje radiogedrag, vind ik. 

De regie heeft uiteindelijk maar zélf maatregelen genomen door het betreffende scherm verticaal te plaatsen. 

Zijn wij daarmee van het probleem af? Neen! De onderwerpen, zeg maar van het type jackass of wel hoofd-, gebit- en kruis-crashes die je als internetter probeert te vermijden, krijg je als kijker en de studio alsnog aangeboden. 

De angstcultuur stoppen?!?

Geplaatst in gezinsleven, kunst, natuur en milieu, nieuws, normen en waarden, openbare ruimte, opmerkelijk, raaR, sociale media, stadsflitsen, televisieGetagd , , , , , , , , 2 reacties

Journaal uit – verstand aan! Stickers met deze opdruk kom ik steeds vaker tegen. Meestal op de mast van verkeerslichten; een goed gekozen plek omdat de verkeersgebruiker hier dikwijls moet stoppen.

Echter in het nieuwe perkje aan het Sterfietspad nabij de Groot-Hertoginnebrug kwam ik dit uiterst kleine maar hierdoor niet minder opvallende waarschuwingsbordje tegen. 


Duidelijk van de hand van een particulier maar met welk doel? 

Je hersens weten gewoon meer …

Geplaatst in gezinsleven, onverklaarbaar, raaR, Regie, slimGetagd , , , , 3 reacties

Alles wat je doet, heb je normaal gesproken tevoren of al eerder beredeneerd of afgewogen. Althans bij mij is dat zo. Zal ik níet of zal ik wél; nú of net iets later … Je zou er moe van worden. Het is alleen zo moeilijk te herkennen wanneer je iets doet dat je niet eerder hebt afgewogen. 

Ik denk dat ik enkele momenten inmiddels al heb leren herkennen. Bijvoorbeeld het nemen van een glas melk. De hoeveelheid melk die ik neem, laat ik afhangen van het formaat drinkglas dat voor het grijpen staat. Voelt dat goed dan calculeren mijn hersenen voor mij in dat ik de juiste hoeveelheid melk ga drinken die goed voor mij is.

Op het moment dat je dingen gaat afwegen of beredeneren dan slaat de twijfel toe. Dat heb je vaak bij multiple choice vragen. De antwoorden waartussen je kunt kiezen hebben zoveel aspecten in zich dat je niet meer weet waar je het zoeken moet.

Ik heb dan nog een extra manko dat ik de vraag op een unieke manier interpreteer. Niemand die mijn uitleg van de vraag in de verste verte óók had. Maar daarover een andere keer meer.

Vóórdat je gaat nadenken heb je ongemerkt de juiste keuze al bepaald. Dat doen je ogen, als enige uitwendige organen van de hersenen. Die zijn er tezamen al uit. Nu kun je de boel alleen nog maar verstoren door te gaan nadenken.

Dat overkomt menigeen tijdens het afleggen van een examen. (De trukendoos van het CBR rijexamen niet meegerekend!)

Door in het dagelijks leven op deze manier te kijken, blijken dingen om je heen steeds meer in elkaars verlengde te liggen of in elkaar over te vloeien.

(wordt vervolgd)

Naschrift: dit stukje wilde ik nog helemaal niet publiceren, maar ik klikte (per ongeluk?) ‘publiceer’ aan. Dus dan moest het blijkbaar zo zijn …

Zie ook

Virtuele songteksten