Toch probeer ik te blijven publiceren omdat ik denk dat mensen het leuk vinden om te lezen. Vandaar.
Tag: opinie
Jouw, mijn ieders mening
Waar is mijn Becel?
Na onze turbulente vakantie is in de lokale AH de gebruikelijke keuze in soorten Becel niet meer te maken. Ze staat ook niet meer op de oude plek maar is nu in het schap bij de Brie en Camembert beland. Voorheen kon ik uit verschillende soorten kiezen en dus ook die met Omega 3 en 6 voor het hart en dieet.
Ruimtegebrek zal ertoe geleid hebben dat er nog maar één type Becel in onze buurtsuper te verkrijgen is. Op de website staat wel dat Unilever de vormgeving van de verpakking heeft vernieuwd. Maar de verschillende soorten zijn er nog steeds. Omega 3, 6 en 9 kan ik mij herinneren op de verpakking die een blauwe steunkleur heeft (of inmiddels had?)
Iemand anders ook opgevallen?
Le of La Provence?
Het zal je maar gebeuren als je in de Reinkenstraat een nieuwe lunchroom bent gestart en er komt iemand (ik dus) langs die vraagt of de naam op de winkelruit wel goed gespeld is. Ik kan ook echt mijn mond niet houden.
“Lunchroom Le Provence … moet dat niet La Provence zijn?”
Gelukkig zitten er alleen maar ‘Diddies’ op het terras. Dan komt (waarschijnlijk) de opperdiddie naar buiten die mij aanspreekt:
“Kan ik u ergens mee van dienst zijn?”
Dus ik herhaal de vraag:
“is het niet eigenlijk La Provence?”
“Nee hoor,” antwoordt zij vastberaden: “het is Lunchroom Lé Provence!”
“OK dan, succes toegewenst!”
Volgende week zaterdag zal blijken of mijn vraag effect heeft gehad.
Zie ook
Praatje Pies
Vaak heb ik kritiek op openbare toiletten in de Nederlandse steden en natuurlijk vooral in Den Haag. Omdat ze er gewoon niet zijn! Op vakantie in het buitenland zijn deze overal te vinden. Zelfs in de parken kom je het universele logo van een mannetje, vrouwtje en rolstoel tegen. Maar ben je er daarmee al?
Nee! Op vakantie is het wel erg openbaar, dat plassen. Soms hangen de pisbakken nog geen halve meter uit elkaar zonder schotten ertussen. Als je dan met kleinzoon Lucas aan het plassen bent, weet je weer hoe makkelijk het vroeger ging. Hij is al klaar en staat geïnteresseerd te kijken naar opa zijn leuter waar nog niks uitkomt. “Ga maar alvast”, is dan de oplossing. Maar dat is nog niet alles.
Als je door de hoeveelheid bezoekers je toiletgang achter een deur kiest, is het maar de vraag of je beter uit bent. Ga je zitten, nadat je de bril met toiletpapier al dan niet met aanwezige ontsmetvloeistof hebt gereinigd dan krijg je onder de zijwanden door, zicht op het schoeisel van de buurman. Is dat prettig dan? Daarom kies ik vaak voor het ruimere invalidetoilet met de handvatten en de wasbak met vloeibare zeepdispenser. Alles is dan verhoudingsgewijs ruimer en op afstand.
Zittend plassen is vaak een must omdat je staand constant de infrarood detectie van het doorspoelen activeert. De kracht waarmee het spoelwater de potten in wordt gejaagd herinnert je eraan in het land van de waterparken te zijn.
Het is fijn weer thuis te zijn. De stilte en de rust te ervaren van die ‘drukke Laan van Meerdervoort’.
Saxofoon ongewenst?
Nu het voormalige KLM-gebouw aan de Plesmanweg en later departement van Verkeer en Waterstaat in particuliere handen is gevallen, zullen we ervoor moeten waken dat er geen ongewenste wijzigingen in worden aangebracht. Dit nauwelijks gezegd hebbende blijkt dat de bijna Frans aandoende aanbouw van architect Cees Verhoeven getiteld de Saxofoon zal worden afgebroken. En dat vond ik nu juist zo’n aardig tegenwicht met de voorname uitstraling van het hoofdgebouw.
Ben ik de enige die dat vindt? Eens even polsen bij een oud-collega, tevens Opûh Koffie klant Gerard Stolk.
Hoi Gerard,
De Saxofoon mag worden afgebroken, liever eigenlijk zegt wethouder ‘Revisie’. Want het is een hel om in te werken!?!?
Wat weet deze Revisie wat jij en ik niet weten? Was het een hel om in te werken? Ik wil daar wel een stukkie aan wijden in Hagazine. Die Revis doet zijn naam wel eer aan met ‘ie’ erachter.
En het kunstwerk van Peter Struycken zorgde er voor de constante lichtverschijnselen. Als de schoonmakers de computer met het lichtprogramma (voor dertig jaar!) maar aan lieten staan!
Mvg
Niek
Hij schrijft:
Hallo Niek
Ik heb eigenlijk wel goede herinneringen aan dat gebouw. Het was sierlijk en er werkten aardige mensen.
In de Saxofoon zat ook de fitnessruimte, waar ik mijn goddelijke gestalte trainde. Het lichtornament (van Peter Struycken) was mooi en zijn tijd vooruit. Langs het gebouw lag een fietspad dat door zijn glooiende lijn aan het trace van de NZH locaaldienst Scheveningen Voorburg deed denken.
Het was door zijn kleine kamertjes natuurlijk wel een bijenkorf, dat had het gemeen met het hoofdgebouw waar na de renovatie in de jaren 90 (bijna) alle eigenheid was weggesloopt allemaal systeembouw. Revis is natuurlijk een vreemde eend in de bijt. zo gedraagt hij zich ook hij denkt nog steeds dat zijn omgeving een militair oefenterrein is waar allerlei obstakels opgeruimd moeten worden.
Ik vond de organische vormen van het gebouw heel mooi, een tegenwicht tegen het vierkante beleidsdenken.
Laten ze van de Plesmanweg maar appartementen maken. wanneer je de wanden weghaalt blijven er hele grote ruimtes over die opnieuw ingedeeld kunnen worden. Ik zag vanmiddag de nieuwbouw van het VROM gebouw, daar werd ik niet vrolijk van. Ik begrijp dat de architect heeft geprobeerd te voorkomen dat zijn schepping werd verramponeerd.
Tot zover Gerard Stolk. Dus terug naar het heden, waarom de saxofoon neerhalen, zoals vandaag in DenHaagCentraal met een enkele regel door de Rotterdamse projectontwikkelaar Impact Vastgoed wordt gesuggereerd? Waar blijft dan de speelsigheid van de gebogen vormen? De imponerende verlichting van het Peter Struycken ornament? De innovatieve Noorse klimaatbeheersing ín de muren?
