since ‘96
Wandelen over de stoep wordt steeds moeilijker in straten met grote herenhuizen. Als de steigers zijn verdwenen zijn de individuele huisnummers meestal opgedeeld in zes tot acht letters vanaf het begin van het alfabet.
Was het voorheen bijvoorbeeld nummer 139; nu is er de verzameling appartementen 139-a tot en met 139-h te vinden.
Ja en waar laat je dan je fiets? Binnen is geen plaats meer en dus …
Soms wil je weten waar een bepaalde bestelling via internet zich op een zeker moment bevindt. Track & Trace geeft je de mogelijkheid dat ook in real time te bekijken. Zo krijgt de klant te zien waar de betreffende bestelwagen is en hoe lang het nog duurt dat deze voorrijdt.
Deze morgen zien we de auto van de pakketdienst niet ver van ons vandaan, zeg maar een paar straten verder. Maar we zien ook dat deze nog 110 stops deze dag heeft te doen. Dat betekent voor de bezorger ditzelfde aantal keren stoppen, (dubbel)parkeren, uitstappen, pakketje zoeken, adres benaderen, aanbellen, wachten tot iemand opendoet, overhandigen en (vaak) voor ontvangst laten tekenen, weer in de auto stappen en naar het volgende bezorgadres rijden!
Nog 56 stops vóór zeven uur ’s avonds meldt Track & Trace op het moment dat de bel gaat tegen zessen! Wat hebben wij ontzettend te doen met de bezorger die wij nu in een totaal ander daglicht zien!
Wordt het niet de hoogste tijd voor een mensvriendelijke oplossing?
Het kan niet op. Eerst een update van de website Vrienden van Den Haag en vervolgens glijdt bij mij Ons Den Haag in nieuwe stijl de brievenbus binnen … Dat is wel even een WOW momentje, zeg nou zelf!
Autonië is de wereld van de mobiele toekomst. Op je mobieltje kijken terwijl je niet meer echt op het verkeer hoeft te letten. Maar zoals alles in de echte wereld, verloopt vernieuwing uiterst traag. Het is alsof eerst iedereen het ermee eens moet zijn wil het ook worden ingevoerd.
Autonië – de derde alweer – werkt aan het versnellen van die invoering, door mensen vertrouwd te maken met de mobiele toekomst. Nieuwe mobiliteit als aanjager voor ontwikkeling in de Binckhorst.
het ‘klasje’ met Victor de Vries over nieuwe mobiliteit met voorbeelden op de monitor
Zo kom ik aan het einde van een hoogstwaarschijnlijk boeiende sessie bij een ‘klasje’ van geïnteresseerden en zie nog net op de monitor hoe een ‘stoplicht’ op een mobieltje wel zichtbaar is en in werkelijkheid op de weg ontbreekt. Het blijkt een proef met augmented reality (AR) op Terschelling.
Andere proeven onder meer in Eindhoven vertonen dieren als giraffen en neushoorns die plots (als layars) in het verkeer opdoemen. Op safari in Eindhoven. Je schrikt je te pletter als het je overkomt. De proeven werken aan de gewenning van AR in het dagelijks leven.
Nu de auto zonder chauffeur – de zelfrijdende auto – steeds meer in beeld komt, zullen wij eraan moeten wennen dat onze eigen auto in de toekomst puur functioneert als een apparaat dat jou van a naar b vervoert. Denk hierbij aan de onbemande shuttles op vliegvelden. Google (Who Else?) heeft al shuttles rijden buiten de eigen testbanen.
Een interessant filmpje toont de mogelijkheden. Victor de Vries vertelt mij nog hoe het bedoeld wordt dat je niet meer op het verkeer hoeft te letten. Volgens hem duurt het nog wel 15 jaar dat je moeder tegen je zegt:
de auto komt je zo ophalen voor een kopje thee
Ik betwijfel of het zolang gaat duren omdat de huidige minister van Infrastructuur al toestemming heeft gegeven in 2015 met onbemande vervoermiddelen op de openbare weg te gaan proefrijden. Soms gaat iets opeens sneller …
Verderop in de hal van het Haags Bus Museum in de Binckhorst waar Autonië III plaats vindt, staat de 3D geprinte auto tussen paaltjes afgeschermd voor al te nieuwsgierigen.
Kijken mag, aankomen niet!
Maar er is al ruim over gepubliceerd.
Even verder wordt Sabine geïnterviewd de initiatiefneemster van Autonië en actief voor een betere toekomst van de Binckhorst. Wij kennen haar natuurlijk al van de innovatieve projecten met haar Mobiel Projectbureau Optrek ten tijde van afbraak en verval in de Haagse wijken Transvaal en Laak. Ook nu weer slaagt zij er in met behulp van gedreven doorzetters een successtory voor de Binckhorst neer te zetten.
De soldeerbout en een voorbeeldmodel staan er klaar voor
Vanmiddag kunnen de jongste bezoekertjes hier hun eigen propellerautootje bouwen. Mik vertelt er enthousiast over terwijl ik het film (bij gebrek aan zijn kaartje). Samen met zijn vader is hij al jaren in de Binckhorst actief ook met robots en zendertjes. De kleintjes moeten het leuk en interessant vinden met de toekomst bezig te zijn en zien wat zij er nu al aan kunnen bijdragen. De soldeerbout en een voorbeeldmodel staan er klaar voor.
Het propeller aangedreven voertuigje dat CD’s als wielen gebruikt (minimale wrijving), doet mij denken aan het verleden toen ik zelf al een propeller knipte uit het aluminium van een leeg Norrit buisje. Het motortje – lijkt sprekend op de motortjes hier – was afkomstig van mijn overleden motorbootje dat zichzelf in het Stadhoudersplantsoenwater om zeep hielp door met het lijntje waaraan het vast zat rond het bordje ‘verboden te vissen’ te varen. Ook ik leerde veel van dit soort traumatische ervaringen …
de kofferbakmarkt is in navolging van Autonië #2 een gewild onderwerp tijdens Autonië #3
Voor een volgende Autonië worden wij in oktober alweer verwacht.
Autonië / over auto, cultuur en nieuwe mobiliteit verkent tijdens vijf events (2013 – 2014) vanuit de cultuur van de auto de kansen van de bestaande autobranche in de Binckhorst. Het eindresultaat van de verkenningen krijgt in oktober 2014 vorm in de Showroom van de Toekomst.
Interessante links:
ruimtezicht
Mobiel Projectbureau Optrek
Een luid kletterend lawaai aan de overkant van de Reinkenstraat deze zaterdag rond het middaguur. Ik zie nog net een fiets op straat vallen en een SUV, zo’n hoge luxe auto waarmee je op wilt vallen tussen gewone auto’s, nog een keer achteruit rijden om opnieuw te proberen uit het parkeervak te komen.
Het achterwiel van de gevloerde damesfiets, ligt nu uitnodigend op straat om door een voorwiel te worden geplet. Even kijken of dat gebeurt …
“Nee hoor, het ging goed!”, zegt een vrouw die het uitrijden ook belangstellend volgt. “Maar hij rijdt wel weg zonder de fiets overeind te zetten!”, zeg ik lichtelijk geïrriteerd. “Dat doe ík ook niet meer hoor, omgevallen fietsen oprapen. Ik krijg steeds meer het gevoel dat ik dat voor een ander aan het doen ben.”
En daar geef ik haar groot gelijk in. Ik maak een bruggetje naar de mentaliteit van tegenwoordig door op de bestrating te wijzen waarop wij nu staan te praten. “Dat ziet er toch niet uit?” Daar geeft zij mij groot gelijk in. Waarop zij weer een sterk staaltje vertelt over Roma-achtige types bij haar in de buurt. Een zo te zien keurig stel zit op een bankje in het parkje dat zij vanuit haar flat kan zien, als zij precies om zes uur opeens opstaat. De vrouw stapt de bosjes in en gaat daar zitten plassen zonder op of om te kijken of anderen dat kunnen zien. Dan stappen ze samen op en verdwijnen de wijk in. Wat ze gaan doen? Ik zou het niet weten … Maar ze wonen hier niet …
