Vandaag rijd ik met mijn dochter langs het Nilmij-gebouw op de hoek Conradkade en de President Kennedylaan. Wij weten niet beter dan dat deze troosteloze aanblik van een flatgebouw op de nominatie staat te worden afgebroken.
En toch verbaast het ons dat de situatie zo snel kan wijzigen. Kijk nog maar even goed naar de hoogte van de huidige bebouwing want de nieuwbouw is straks sinds oud-wethouder Norder de lat wat hoger heeft gelegd geen 35 meter meer maar liefst 50 meter! Bezonningsplannen moeten omwonenden overtuigen dat zij geen zonnestraaltje te kort komen.
Alles wat je doet, heb je normaal gesproken tevoren of al eerder beredeneerd of afgewogen. Althans bij mij is dat zo. Zal ik níet of zal ik wél; nú of net iets later … Je zou er moe van worden. Het is alleen zo moeilijk te herkennen wanneer je iets doet dat je niet eerder hebt afgewogen.
Ik denk dat ik enkele momenten inmiddels al heb leren herkennen. Bijvoorbeeld het nemen van een glas melk. De hoeveelheid melk die ik neem, laat ik afhangen van het formaat drinkglas dat voor het grijpen staat. Voelt dat goed dan calculeren mijn hersenen voor mij in dat ik de juiste hoeveelheid melk ga drinken die goed voor mij is.
Op het moment dat je dingen gaat afwegen of beredeneren dan slaat de twijfel toe. Dat heb je vaak bij multiple choice vragen. De antwoorden waartussen je kunt kiezen hebben zoveel aspecten in zich dat je niet meer weet waar je het zoeken moet.
Ik heb dan nog een extra manko dat ik de vraag op een unieke manier interpreteer. Niemand die mijn uitleg van de vraag in de verste verte óók had. Maar daarover een andere keer meer.
Vóórdat je gaat nadenken heb je ongemerkt de juiste keuze al bepaald. Dat doen je ogen, als enige uitwendige organen van de hersenen. Die zijn er tezamen al uit. Nu kun je de boel alleen nog maar verstoren door te gaan nadenken.
Door in het dagelijks leven op deze manier te kijken, blijken dingen om je heen steeds meer in elkaars verlengde te liggen of in elkaar over te vloeien.
(wordt vervolgd)
Naschrift: dit stukje wilde ik nog helemaal niet publiceren, maar ik klikte (per ongeluk?) ‘publiceer’ aan. Dus dan moest het blijkbaar zo zijn …
Hoe kom je op het onzalige idee om daadkrachtig (..) te besluiten binnen drie jaar, opnieuw tegen het Haagse gevoel in, de traditionele Zwarte Piet op de basisscholen te laten verdwijnen? Wie doe je daar een plezier mee?
Denk daar eerst eens over na als je weer eens een maatregel neemt! Of moeten wij het onmetelijke brein van onze wethouder Ingrid van Nergenshoven trachten te doorgronden wanneer zij zegt: “Tradities moeten meebewegen met de tijd?!?”
Het woordenboek, mevrouw Van Nergenshoven, zegt over het begrip tradities: ‘Hetgeen wordt overgeleverd, een van oudsher bestaand gebruik’. .
Of gaat de wethouder ook het begrip traditie aan de kaak stellen?
Een traditie is een gebruik of gewoonte die van de ene generatie op de andere wordt doorgegeven. De functie hiervan is het in stand houden van de maatschappelijke stabiliteit. …
Bij de belastingdienst is het begrip belastingparadijs officieel niet meer toegestaan. Maar in Nederland rijzen de Brievenbusondernemingen de pan uit. Daar willen de mensen van RamBam wel meer van weten.
Dus gaan zij in het betreffende tv-programma op zoek naar dit fenomeen. In het Amstelgebouw zitten meer dan 4000 bedrijven. Als trustkantoor mogen de receptionistes geen informatie verschaffen aan de mensen van RamBam. Wél als mogelijke klant kan RamBam informatie krijgen. Het blijken totaal 24.000 bedrijven te zijn die in Amsterdam niet zitten maar wel als trustbedrijf hun hoofdkantoor hebben. Google, Apple, Bank of China, Starbucks, The Rolling Stones, sluizen 6000 miljard Euro naar Nederland via NFIA. Als zij op bezoek gaan bij de NFIA dan kan niet wat er gevraagd wordt. Wel worden zij achteraf door de belastingdienst gemaild dat er een consultant is die hen verder kan helpen.
RamBam besluit in een van de belastingparadijzen een trustcompany te starten zodat de winsten zonder de gangbare belasting naar Nederland kunnen komen. Het worden de Maagdeneilenden.
Gumption kan niet wachten om voor RamBam Ltd. niets te gaan doen, “Yah man!”
De eerste beste Latino vindt het geweldig als hij uitgenodigd wordt directeur te worden van een internationaal bedrijf zonder er iets voor te hoeven doen. Wat hij ervoor moet doen? Je hoeft niet te werken voor de company, alleen maar te zéggen dat je voor Rambam Ltd. werkt. “Yah man. When can I start?” Roept hij uit nadat hij een bord heeft gemaakt met RamBam Ltd. erop. En als de programmamakers vragen wat hij drinkt, vertelt hij via Skype “Pina Colada man!” cheers! Kijk zelf naar de laatste beelden van de feestelijke start van Rambam Ltd.
Eigenlijk gek om naar Amsterdam af te reizen voor een feestje op Internet. Helemaal als je weet dat de eerste internetverbinding van Nederland niet in Amsterdam maar in Den Haag was! Toch trekt het Blogbal 2015 dat zijn lustrum viert, drie Haagse bloggers, deze keer vooral om de verkiezing van de Blogger des Vaderlands.
Je wilt toch je stem uitbrengen op zo’n belangrijke benoeming en dat kan alleen maar op een papieren formulier. Je weet wel een door een bepaald procedé verkregen papierpulpsubstantie die gedroogd, beschreven kan worden met vulpen, ballpoint, potlood, viltstift en meer voor dit doel eeuwen terug ontwikkeld schrijfgerei. Ik gebruik het al jaren niet meer.
Het Blogbal is eenvoudigweg op te delen in de volgende elementen: de intake van bloggers all over Holland en de rest van de wereld, de opening van het Blogbal (eerste lustrum), de uitleg van het gebruik van de verkiezingsformulieren, de muzikale omlijsting, de tussenstand, het Afrikaans volksdansen, de telling en de prijsuitreiking en benoeming tot BDV 2015.
Altijd goed als je iemand uitnodigt die vertrouwd is met sociaalmaatschappelijke ontwikkelingen die een duwtje in de rug nodig hebben, zoals de vrouwenemancipatie dat kreeg in de vorige eeuw van feministe, voormalig politica en sociaal geografe Hedy d’Acona. Zij zegt zich zonder moeite te hebben losgerukt uit het veel minder in aanzien staande Boekenbal dat tegelijkertijd elders in Amsterdam plaats heeft. Zonder kennis van internet en er toch helemaal aan verknocht zijn, daar heb je Hedy voor! Haar toespraak is opgenomen in Nurksmagazine.
De kwajongens uit Den Haag van Blogbal 2014 werden al verwacht … (foto Edwin IJsman)
Maar dan is onze ‘C6 bob’ Guido de Happy Hotelier al flink door de fraaie Arti zaal aan het cruisen met adequate opnameapparatuur. Want zeg nou zelf, als OudZeikWijf je uitnodigt om plaatjes te schieten naar aanleiding van vorig jaar dan kóm je gewoon en doet je ding! Ook al brandt er op een zeker moment een partijtje armpjedrukken los die door haargewonnen wordt! Dat te kunnen melden is zo’n gevecht alleen al waard! Mede Haagspreker Edwin vindt dat dit écht niet kán en meldt zulks ook meteen digitaal.
Ton van Eck van Dagtaak wordt door Bas Taart hoe ‘vernederend’ met drie stokslagen tot Blogger des Vaderlands geslagen: goed voor duizend Pietermannen in de pocket. Die ziet meteen als eerste (dag)taak de Dictator des Vaderlands te slaan. En wie kan dat beter zijn dan Oud Zeik Wijf. Zonder haar zou dit hele festijn niet in Arti et Amicitiae tot stand zijn gekomen.
Het podiumpje stroomt zo aardig vol met de complete Blogger-Des-Vaderlands nominatie inclusief Blogbalorganisatie. En de bloggers er omheen? Die keuvelen heel wat weg over vroegâh en nu, maar kijken vooral uit naar de toekomst.
