since ‘96
Het fraaie rijksmonument, voormalige Amerikaanse Ambassade van architect Marcel Breuer, is eindelijk uit haar foeilelijke veiligheidscorset gestapt.
Beschenen door een flauw najaarszonnetje kun je eindelijk zien dat het bouwwerk zich door haar unieke vormgeving bij uitstek leent voor de huisvesting van het Escher Museum.
Sterker nog; ik heb altijd al gedacht dat het een Escher-gebouw wás.
Het kan niet op. Eerst een update van de website Vrienden van Den Haag en vervolgens glijdt bij mij Ons Den Haag in nieuwe stijl de brievenbus binnen … Dat is wel even een WOW momentje, zeg nou zelf!
Als je zelf in het Scheveningse Bunkermuseum hebt rondgelopen ben je direct overtuigd dat het uniek is en dat het moet blijven. De afgeschermde slaapkooien geven een goede indruk hoe de manschappen moesten leven tijdens de Duitse overheersing.
Het museum dat volledig draait op vrijwilligers maakt deel uit van de Stichting Bunkermuseum Den Haag en blijkt een autoriteit op haar gebied. Andere (Haagse) musea maken graag gebruik van de kennis en materialen als er bovengronds iets moet worden toegelicht over leven en werken tijdens de Duitse bezetting.
Wanneer je bijvoorbeeld in de tentoonstellingsruimte van het Museon de periode van de Atlantikwall probeert te ervaren zie je veel voorwerpen die door het Bunkermuseum zijn uitgeleend. Wat dan meteen opvalt is het gemis van het ‘bunkergevoel’, afdalen naar de nauwe kille ruimtes die bunkers nu eenmaal eigen zijn. Het is niet mogelijk om de sfeer van de authentieke bunker in een expositie op te roepen. Voor die spannende ervaring moet je écht in de bunker zelf zijn. Reden voldoende om het oorspronkelijke Bunkermuseum te laten voortbestaan.
Zie ook
Bunkermuseum Scheveningen
Atlantikwall Herinneringsroute
Verbijstering vanochtend bij de aanblik van tientallen kubieke meters blank hout, aangebracht rond het Muziektheater op het Spuiplein.
Zover als ik van achter de tafel in Café Van Beek kan kijken, zie ik hout in plaats van de spiegelwand van de veel te vroeg af te breken Dr. Anton Philipszaal.
niet te geloven toch dat de Dr. Anton Philipszaal gebouwd in 1987 nu al wordt afgebroken?
De ongetwijfeld als sloopschutting bedoelde omheining van ongebruikt hout kreeg van OK-ganger Marcel de toepasselijke naam Verschutting. En dat is het. Een grote Verschutting.
Omroep Zw …eh West tooide haar bericht eerder met een naar mijn mening onjuiste foto, namelijk de Vuurkorf, een artists impression van de nieuwbouw ontworpen door Jo Coenen. West maakt blijkbaar zo vaak fouten dat zij al in haar berichtgeving de mogelijkheid biedt correcties te melden. Ik meldde de fout en de foto werd vervangen.
de nieuwbouw van het OCC naar ontwerp van Jo Coenen wordt ‘natuurlijk’ pas over maximaal 30 à 20 jaar afgebroken …
besluit Raad van State: Den Haag kan beginnen met het slopen van de gebouwen in het Spuikwartier
Sloop Danstheater begonnen op Haagspraak
Eerder op Hagazine
Zie ook OCC wie heeft er wat mee?
Spuiplan in Pulchri
Spuihavenplan in DHD
Jo Coenen’s feestje, zo kan ik het Stadsgesprek Spuikwartier augustus 2015 rustig noemen. De vrolijkheid die de Limburgse architect uitstraalt en de manier waarop hij nonchalant met de meest gevoelige materie omgaat, verrassen mij behoorlijk.
Geen gemor maar zelfs voorzichtige applausjes maken het voor mij eerste Stadsgesprek over het Spuikwartier tot een ware belevenis. De meeste architectonische termen zijn voor mij onbekend en dat zal bij de doorsnee bezoeker hier in de lobby van het Spuitheater ook zo zijn. Tot het moment dat het publiek zich mag roeren (..), is het voor mij daarom gelaten aanhoren van de presentatie. Gespreksleider Ruben Maes doet het erg goed. Hier en daar een grap en een grol: “Ja, waarom is het gebouw eigenlijk niet blauw?” en iedereen uit laten praten voor zover er sprekers zijn. 
Geen gemor maar zelfs voorzichtige applausjes maken het voor mij eerste Stadsgesprek (nummer 4 alweer) over het Spuikwartier tot een ware belevenis
Maar al kijkend naar de vele plaatjes die voorbijkomen worden mij als tegenstander van de huidige afbraak toch ook enkele positieve punten duidelijk. De enorme spiegelwand van het Muziektheater heeft mij op het Spuiplein altijd aangekeken als een persoon met zonnebril die niet herkend wilde worden. Dat is straks met de nieuwe bebouwing verleden tijd. De Vuurkorf heeft namelijk zoveel ingangen dat wij niet eens van een hoofdingang kunnen spreken. Architecten en wethouder kijken elkaar zelfs vragend aan bij de vraag vanuit de zaal waar nu de voordeur zit. Zonder dat je er erg in hebt, loop je zo het nieuwe OCC gebouw binnen. Dus denkend aan een vuurkorf zal voor het grootste vuur ook genoeg trek moeten zijn: vuur in de betekenis van muziek, dans en andere schone kunsten. Dan zijn de vele openingen een must.
En het Spuiplein zelf, hoe staat het daarmee? Dat is toch echt kleiner volgens iemand in de zaal. Na uitleg blijkt dat het nieuwe Spuiplein straks groter is maar kleiner lijkt door de bomen die er komen te staan.
Kunnen die bomen niet verrijdbaar worden zodat de ruimte van een open plein beschikbaar blijft? Bomen op wieltjes, grapt Wijsmuller? Wie zal het zeggen, het moet allemaal nog worden ingevuld.
De hoogbouw en sloop er omheen blijven niet alleen voor mij een raadsel. Immers een hotel, een torenflat, nieuwbouw die pas kan beginnen als het theater staat. Iemand wil zelfs het Merkuur weg hebben vanwege, dat het niet staat!?!? Ook Coenen is meer van de ‘slopen die handel’, over het unieke Danstheater en ‘die trappen’. Maar ook de rechtse van de Justitie- en Biza-twin legt het loodje.
Over de grote leegte van het Spuiplein is de Limburger absoluut niet te spreken. Hij beseft blijkbaar niet dat juist die leegte in het centrum van onze stad haar bewoners zo aan het hart gaat. Waar puurheid van kunst kon worden uitgedragen aan elke inwoner en bezoeker van de stad. Kunst die niet altijd betaald hoeft te worden maar ter promotie van het vuur binnenin regelmatig op het plein buiten getoond moet kunnen worden. Daarvoor is ruimte nodig!
Niemand maar dan ook niemand weet waar het uiteindelijke ontwerp op uitkomt!?!
De gelijkenis met de afgebrande Twintowers zint een buurtbewoonster niet. Zij woont boven de lobby waar dit stadsgesprek plaats heeft en zij kijkt op het Spuiplein uit. Zij kan zich niet voorstellen dat als de Vuurkorf er straks staat zij niet aan 9/11 moet terugdenken. “Hoe komt het dat de gevel als twee druppels water op het afgebrande WTC lijkt? Heeft niemand in uw omgeving daarvan iets meegekregen?”
De verklaring van Coenen biedt mij een diepgaande blik in de spelonken van deze Limburgse architect. Niemand maar dan ook niemand weet waar het uiteindelijke ontwerp op uitkomt!?! Het is nu eenmaal zo! Dan volgt er iets met een gebouw in Eindhoven waar een Wybertje in voor komt, dat mijn verstand te boven gaat. Afijn laat het hem zelf maar even uitleggen.
En wat Ruben Maes nog even te berde brengt is zeker niet van ondergeschikt belang.
“Dat OCC is toch geen naam hè? Daar moet toch iets flitsends voor komen?”
Al met al is er sinds het Spuiforum mijns inziens niet veel veranderd, op het ontwerp van het nieuwe muziek- en danstheater na dan. Want alle ellende er omheen wordt in het Wijsmaker-tijdperk volledig afgeschermd met de Vuurkorf als brandend middelpunt.
