Zie ik dat nu goed? In Ik Vertrek verscheurt een deelnemer tientallen boeken om te verbranden. Ik krijg hier een beetje een Tweede Wereldoorlog gevoel bij. De reden is omdat ze geen vuilcontainer (?!) vindt. Het lijkt wel een trend te worden, boeken weggooien, nu ik deze stapel hier voor de glasbak zie staan!? Maar er zijn toch alternatieven ?
Of is hier iets anders aan de hand?
De dulle gever van de in goede staat verkerende stapel mist wellicht óók een papiercontainer … Die blijkt echter een stukje verder om de hoek te staan volgens een mede-lege-flessen-brenger.
Journaal uit – verstand aan! Stickers met deze opdruk kom ik steeds vaker tegen. Meestal op de mast van verkeerslichten; een goed gekozen plek omdat de verkeersgebruiker hier dikwijls moet stoppen.
Echter in het nieuwe perkje aan het Sterfietspad nabij de Groot-Hertoginnebrug kwam ik dit uiterst kleine maar hierdoor niet minder opvallende waarschuwingsbordje tegen.
Duidelijk van de hand van een particulier maar met welk doel?
Vandaag rijd ik met mijn dochter langs het Nilmij-gebouw op de hoek Conradkade en de President Kennedylaan. Wij weten niet beter dan dat deze troosteloze aanblik van een flatgebouw op de nominatie staat te worden afgebroken.
En toch verbaast het ons dat de situatie zo snel kan wijzigen. Kijk nog maar even goed naar de hoogte van de huidige bebouwing want de nieuwbouw is straks sinds oud-wethouder Norder de lat wat hoger heeft gelegd geen 35 meter meer maar liefst 50 meter! Bezonningsplannen moeten omwonenden overtuigen dat zij geen zonnestraaltje te kort komen.
De Nutsschool in de Lubeckstraat – Verhulstplein is niet meer. Het karakteristieke schooltje met de bijzondere plek aan zowel de Conradkade, de 2e Schuytstraat en de eerder genoemde Lubeckstraat werd in no-time gesloopt. De ligging aan het Verhulstplein werd het schooltje fataal.
Geen enthousiast schreeuwende kindjes meer op het schoolplein. Dochter loopt er dagelijks langs als zij zoonlief ophaalt van de Galvanischool en gezamenlijk kijken zij met treurige blikken op het definitief verdwijnende zo vertrouwde gebouw. Zelfs Lucas van zes wordt er bedroefd van en zegt:
“Deze school heeft toch ook een hart?”
En zo is het maar net. De school heeft een hart en de gemeente ‘een hart van steen!’
Zie ook
Beantwoording schriftelijke vragen Verhulstplein / Lubeckstraat – Gemeente Den Haag
“Tot plotseling“, zeggen wij tegen elkaar als ik weer eens een onverwacht bezoek heb afgelegd bij steenbeeldhouwer en restaurateur Paul van Laere. Dat zeiden wij ook nadat ik zijn tijdelijke werkplek op Plein 1813 onlangs verliet. Een dag later zou de indrukwekkende steigerbouw door storm op komst worden afgebroken.
Het uitzicht vanaf de top is spectaculair te noemen maar vooral uniek dat ik dit kan vastleggen. Nietig klein kronkelt tram 17 om de voet van het monument op weg naar het Statenkwartier.
Onder het oog van de Politie in de portacabin aan de overkant aan de Sophialaan mag ik binnentreden in het werkgebied van de restaurateur. Paul staat met zijn bijna karakteristieke emmertje met kwasten en vulsel mij op te wachten. Maar niet na een fotootje terwijl ik enigszins wankel de steigerladder beklim.
een stukje vakwerk dat tijdens het jubileumjaar 2013 al door Van Laere werd verricht maakte hem ook voor het grote werk geschikt
Voor het fotomoment anderhalf jaar geleden had Van Laere de onderkant van dit gedenkteken gerestaureerd en omdat dit goed uitpakte is er voor gekozen ook de bovenkant door hem te laten doen. De opdracht was om het sombere zwarte vervuilde zandsteen boven in het monument in te wassen met een minerale lazuur verf.
Of hij met een hoogwerker of vanaf een steiger wilde werken, werd hem gevraagd. Op die hoogte toch liever een stevige steiger. Want stevig is deze tijdelijke werkplek. Zelfs ík krijg een solide indruk van de ladder die ik met één hand beklim. Ik kom meteen bijna oog in oog te staan met een van de drie reusachtige figuren in brons. De staande bronzen beelden zijn opnieuw vastgezet. Ook het hoofd en de sabel van de op een lagere etage geconstateerde linksdragende admiraal, is opnieuw vastgezet. Wij grappen er om dat de maker van het beeld toch duidelijk die details heeft moeten verwerken. Ook de enorme hand is bijgewerkt. Bijzonder is dat de maker van de beelden bij de vader van Van Laere op de kunstacademie in Arnhem heeft gezeten.
steun uit onverwachte hoek …
Maar het grote werk betrof de grote zandstenen platen. Door weersinvloeden met de zoute zeewind en de oxide vloeistoffen die met regen van de beelden sijpelen helemaal zwart waren geworden. Dat is nu weer op een schappelijk niveau teruggebracht. Die kleur en de samenstelling van de minerale lazuurverf zijn weer bij de vertrouwde Duitse leverancier vastgesteld.
De gemeente Den Haag, afdeling Centrale Vastgoed Organisatie (CVO) is tevreden over het werk van deze bescheiden restaurateur. Bescheiden, want waarom niet op dit in het oog vallend punt zijn naam op het steigerdoek gezet dat hij hier twee weken aan het werk is?
