since ‘96
Niemand kan mij vertellen wat de groen ingepakte duinen langs de Strandweg op Scheveningen doen. Sterker nog niemand schijnt de groene netten te zien!? En dat is het eerste dat mij opvalt vóór het bezoek aan Sail op Scheveningen.
Mensen worden blijkbaar overdonderd door het giga aanbod van interessante bezienswaardigheden. Zoals de ingepakte vuurtoren à la Christo.
Wat ben ik blij dat de gedachte achter F.A.S.T. (het Surfdorp) een vervolg krijgt in The Shore. De werkelijk unieke locatie en opzet van het Surfdorp gaven de bezoeker zes-en-een-half jaar lang een ongekend buitenstedelijke beleving. Het was bekend dat het tijdelijk zou zijn en daar hield projectleider Geert Verhoeff zich ook netjes aan. Nieuwbouw was de reden voor vertrek.
Ook nu weer is hergebruik van materialen, surflessen en zonne-energie de basis van het concept. Naar het zich laat aanzien is de locatie naast Strandclub WIJ van meer permanente aard. Geert heeft een gelijkgestemde initiatiefnemer in de persoon van Hans van den Broek van Surfles.nl. Gezamenlijk staan zij garant voor verantwoorde surflessen, biologische American Pan Cakes en duurzame energie.
Geert en Hans druk aan het sjouwen met plaatwerk
Je kijkt nu nog dwars door de ruimtes van The Shore heen
Op de site theshore.nl kun je zien hoe de locatie wordt opgebouwd en ingericht. Containers vormen het bekende decor voor het nieuwe surfcentrum. Een mini skateramp en een tribune geven de bezoeker ook het nodige vertier op het droge.
Uit: Den Haag Centraal 23 maart 2017
Zie ook
Den Haag FM Wat komt na F.A.S.T.?
Als je zelf in het Scheveningse Bunkermuseum hebt rondgelopen ben je direct overtuigd dat het uniek is en dat het moet blijven. De afgeschermde slaapkooien geven een goede indruk hoe de manschappen moesten leven tijdens de Duitse overheersing.
Het museum dat volledig draait op vrijwilligers maakt deel uit van de Stichting Bunkermuseum Den Haag en blijkt een autoriteit op haar gebied. Andere (Haagse) musea maken graag gebruik van de kennis en materialen als er bovengronds iets moet worden toegelicht over leven en werken tijdens de Duitse bezetting.
Wanneer je bijvoorbeeld in de tentoonstellingsruimte van het Museon de periode van de Atlantikwall probeert te ervaren zie je veel voorwerpen die door het Bunkermuseum zijn uitgeleend. Wat dan meteen opvalt is het gemis van het ‘bunkergevoel’, afdalen naar de nauwe kille ruimtes die bunkers nu eenmaal eigen zijn. Het is niet mogelijk om de sfeer van de authentieke bunker in een expositie op te roepen. Voor die spannende ervaring moet je écht in de bunker zelf zijn. Reden voldoende om het oorspronkelijke Bunkermuseum te laten voortbestaan.
Zie ook
Bunkermuseum Scheveningen
Atlantikwall Herinneringsroute
De afspraken tussen projectontwikkelaars en de gemeente gaan ook in het Wijsmaker tijdperk gewoon door.
De mannen van F.A.S.T. kennen hun taak en zijn zelf al begonnen met de afbraak van het wereldberoemde unieke Surfdorp F.A.S.T!
Maar wat bezielt de gemeente Den Haag om steeds weer populair maar afwijkend gedrag te ondermijnen en voorrang te geven aan financieel gewin? Het werd zelfs nog tot DROOMSTAD uitverkoren door de VPRO.
Even dacht ik nog dat het Bunkermuseum het ultieme obstakel zou vormen om de voorgenomen nieuwbouw van ongetwijfeld torenflats te stoppen. Niets is minder waar.
Ik heb zelfs ergens gehoord dat men van plan is de goed bezochte bunker, aan de uitloper van de nieuwe boulevard te verplaatsen!?!? Wie zoiets bedenkt, heeft last van grootheidswaanzin! Of zelfs neiging tot copycats gedrag naar WO II!
Zie ook verslag van Jacintha van Beveren in Ons Den Haag
Kan iemand mij vertellen waarom een te bouwen hotel voorrang heeft op sportief plezier? Als een soort gunst van de gemeente Den Haag, lees ik in een persbericht dat het Surfdorp F.A.S.T. nog niet per 1 april 2015 hoeft te vertrekken omdat de bouw van onder meer een hotel is uitgesteld.
Er is dus een investeerder of projectontwikkelaar die zijn zinnen gezet heeft op dit stukje onontgonnen duin. Die is naar de gemeente gestapt en heeft daar blijkbaar een dikke buidel met geld op de toonbank gezet met de woorden: “Ik wil dit stuk duin hebben om daarmee geld te verdienen”. De Dagobert Duckjes van de gemeente kregen spontaan dollartekens in hun ogen, bogen en knipten als ware lakeien naar de investeerder en antwoordden: “Maar natuurlijk meneer of mevrouw de investeerder, wanneer u maar wilt!”
Of op het betreffende oorspronkelijke duinachtig grondgebied nu surfers, zonaanbidders, zeilmakers, surfboardbouwers, kunstenaars of theatermakers hun dagelijkse bezigheden en verdiensten hebben, doet blijkbaar niet ter zake. Oprotten nu, oh nee, na de zomer dan maar.
Net als in de tijd van Mesdag anno 1881 is er dus niets veranderd. Hendrik Willem Mesdag schreef in die tijd een brief aan de gemeente met de volgende inhoud:
Ik zoude het (..) die prijs stellen op het behoud van natuurschoon, ten hoogste betreuren dat deze zeldzaam schoone plek (..) zoude worden opgeofferd aan eenig geldelijk belang.
De gemeente had in 1880 besloten het Seinpostduin af te breken om de badplaats verder te ontwikkelen.
Wij weten allemaal wat er sinds die tijd tussen genoemd duin en de Surfdorplocatie is veranderd…
