sinds 1996
Je ziet de flyers en aanplakbiljetten van Schollenpop wel maar vergeet dan dat het al geweest is. zaterdag 25 augustus 2018 was het weer zover. Dan treden vanaf 13.00 uur de volgende groepen op.
En zoals elk popfestival heeft ook Schollenpop een main stage en een side stage vooral prettig dat hiermee de opbouw van de volgende groep wordt gevuld.
Meer informatie op de website
Bruno van den Elshout, je weet wel de man van de 1000 horizon-zeegezichten, heeft weer een nieuw project op de korrel: Whatever the Weather. Maar liefst 144 mensen in 2018 nodigt hij uit, niet allemaal tegelijk, maar per persoon acht uur met hem op het Haagse Zuiderstrand door te brengen en zo te zien wat een wezenlijke ontmoeting mogelijk maakt.
Dus dat waren de tientallen bordjes op het Koningsplein tijdens het Design Kwartier die een kwart van het plein in beslag namen. Ik fietste er de dag ervoor al aan de blanco achterkant langs. De getoonde hoofden zijn van mensen die al meedoen en het gesprek achter de rug hebben. Wij spraken Bruno nu zelf ook.
Op de achtergrond zie je duidelijk de hoofden van deelnemers die het gesprek al achter de rug hebben.
Whatever de Weather krijgt in de loop van 2018 vorm in een boek en tentoonstelling.
Ik hoor het mezelf nog zó zeggen:
“Gaaf als ik kan zeggen dat ik zeventig ben en mij nog zó voel.”
Als gelovige in onverklaarbare zaken is dit toch weer een voorbeeld dat zo in het rijtje uitspraken past waar Lida en ik het vaak over hebben.
Je kunt het beter niet hardop zeggen want het tegenovergestelde ligt op de loer. “Dit is écht een goede wasmachine” bijvoorbeeld … Klop het af op echt hout of je eigen tanden dan kun je het nog voorkomen. De nieuwe wasmachine zit er inmiddels aan te komen.
Een hogere regie lijkt het aardse in de gaten te houden. Zodra je meldt dat iets goed gaat, volgt even later het tegenovergestelde. Die hogere macht zie ik vóór me zoals in sommige sf-films. Een controlecentrum met beeldschermen dat alle positieve signalen opvangt en daar meteen of even later negatieve maatregelen op neemt.
Het blijkt dus helemaal niet goed met mij te gaan. Terwijl ik minder dan wekelijks (immers 70!) mijn 10 kilometer vanuit huis naar het Zuiderstrand jog en daar uiterst tevreden van thuiskom, blijkt mijn interne leidingsysteem de nodige verbeteringen te moeten ondergaan. Kleppen vervangen en aorta repareren.
Ik weet niet wat ik hoor ook niet na een second opinion. Een inspanningenverbod en als de reparatie voltooid is, kan ik weer gewoon mijn joggingrondes van 10 kilometer hervatten.
Stel je voor dat ik gewoon weer kan gaan hardlopen? Maar wat deed ik tot nu dan?
Dus: LET OP JE WOORDEN!
Mijn wekelijkse loopje van huis uit naar het Zuiderstrand en weer terug doe ik nu al zo’n vijfendertig jaar. Vind ik het leuk? Nou niet direct maar allengs de loop zo na een half uur begin ik er echt lol in te krijgen.
Regelmatig voel ik tijdens het lopen eenmalig na twintig minuten een korte doffe prik onder mijn linker schouderblad. Als ik die voel, weet ik dat het lopen geen problemen zal opleveren. Ik noem het mijn turbo! Niemand van de medische wetenschap of van mijn kennissenkring kennen het fenomeen of hebben er een verklaring voor.
Nu ik wat ouder word is het toch handig te weten wat dat fenomeen zou kunnen zijn die turbo …
Iemand een idee?
Op het Zuiderstrand ter hoogte van Strandslag 9 en strekdam 35 – in de zomer Strandpaviljoen De Kwartel en het begin van het Zuider Naaktstrand – zijn een paar roze Clogs en zwart-wit gestreepte sokken aangetroffen. De melding komt bij de Politie binnen en meteen begint de reddingsmolen te draaien.
de KNRM zoekt systematisch de weerbarstige branding af
Brandweer, Politie Haaglanden, duikers van de Haagse Brandweer gaan te water en de reddingsboot van de KNRM zoekt systematisch de weerbarstige branding af.
De roze strandschoenen en sokjes wachten op hun eigenaresse
Binnen no time staat het zwart van de reddingswerkers met in hun midden in het zand de achtergelaten strandschoenen. Commotie alom. Wat is hier gebeurd? Iemand die voor het laatst de ruige branding opzocht om niet meer terug te keren? Dan trek je je schoenen en sokken niet uit, lijkt mij. De roze instapschoenen stonden netjes naast elkaar met de sokken er los op gelegd.
Nu zag ik vorige week nog een stoere vrouw die rond deze tijd de zee inging. Op mijn terugtocht vertelde zij dagelijks nog het zilte nat in te gaan. Zou zij de eigenaresse van de raadselachtige vondst zijn?
De strandschoenen zijn wat hogerop gezet tegen het wassende zeewater
Het waait hard op dit moment. Als je nat het water uitkomt, wil je zo snel mogelijk weer droog worden. Zou zij het water uitgekomen zijn en naar haar droge kleren zijn gespurt en haar schoenen even bij de branding hebben achtergelaten? Of is zij tijdens de duik in het zilte nat in moeilijkheden geraakt? De KNRM zoekt voort en terwijl ik het strand verlaat meldt zich in de verte een helikopter. En nu maar hopen op een goede afloop.
De hulpdiensten bijeen op het Zuiderstrand ter hoogte van Strandslag 9
